koortsdroom

traag dryft myn droom

door een stroom

van droef verdriet

droever dan die boom

voorby die zoom

die hier niemand ziet

als ik een brief naar jou schryf

en eenzaam de liefde bedryf

droef weêrkaatst de maan

de laatste traan

die my onlangs verliet

maar die ik hier als dierbaar bloed

by eb en vloed

alsnog voor jou vergiet                                                                           

in een rivier waar ik verstyf

als ik door het lover naar jouw lichaam overdryf   

neen, eender waar je rent

in onverkend

vyandelyk gebied

toch word jy aldoor van hoog

door een soort van arendsoog

van erg naby bespied

glinstert daar immers niet diezélfde maneschyf

schuins door alle ruiten van jouw buitenverblyf

kyk hoe myn lyf

naar jouw styve hand

verlangt

voel hoe myn boezem nu

jouw zoete zoenen

opvangt

als ik, als een salamander, op jouw bunker nederzyg

en, als was je van een ander, naar jou hunker, naar jou hyg

grauw reist deze trein

dwars door een pyn

die niets ontziet

doordat jy als een ontrouwe zon

of een kameleon

constant van kleur verschiet

terwyl ik myzelf weêr warm wryf

aan die erbarmelyke herinneringen die ik naar binnen ryf

kijk hoe myn lyf

naar jouw bovenlyf

verlangt

voel hoe myn moeder zich

van weêrzin

verhangt

als ik als een valserik jouw verboden berg bestyg

en waar ik, in je gewraakte haven, naar je naakte navel neig 

lauw, grauw, groen en loom

groeit als een fantoom

langs kromgetrokken riet

een zeer deerniswekkend aroma

van nevels en van stoom, maar

dat weldra snel vervliedt

als ik jou streel met een twyg

als ik jou neem, als ik jou kryg