menig vitalski-blogger attendeerde my reeds op de, gelukkig maar, zeer verregaande beperktheid van het aantal thema's waarmeê ik deze blog dagelyks opvul. twee van de vyf of zes meest voorkomende figuren, betreffen links "het verkeer" en rechts "de financiën". by eerstgenoemd figuur, draait het meestal om een zich-kwaad-maken op de barbaarsheid der tegenliggers, of op chauffeurs die gratis voor myn garagepoort staan geparkeerd. ook by dat tweede figuur, de financiën, wordt steevast één en dezelfste plaat afgedraaid - met name die, waarin wordt bezongen hoe ik télkens opnief op het nippertje het eind van de maand haal, aldoor byna een buiklanding, aldoor volmààkt op nul. vandaag blykt het echter kermis in de hel, ach lezers, doordat "het verkeer" en "de financieën" mekaâr vandaag tegenkomen - onze renault is terug van de garage, voor een nieve ambriage, hy rydt nu dus wel mooi als niéf, doch: al knutselend, bleken ook de remmen en, voor een miljardste keer alleen deze week al, de koplampen aan revisie toe - kostenplaatje van het geheel: 1700 fl,-.
tien dagen geleden nog maar, berichtte ik hier nog oprecht, zoals jullie weten met een naïeve vreugde, dat ik, wegens een aangename samenloop, opeens voldoende geld op zak scheen te hebben om het, zelfs op myn sandalen, te zullen mogen uitzingen tot en met kerstmis 2014; goedlachs daarbeneven stellende:"als het voor de rest niet te gek gaat doen." maar, inderdaad: het gààt dus toch wél te gek doen. eerst kon ik my het zelfs niet voorstellen. luv haar computer (de kinderen hadden er op staan springen, letterlyk); kostenplaatje: 140 fl,-. voorts: myn eigen fiets, dat wisten jullie - doch inmiddels staat ook de fiets van luv by Benno, wegens ook een platte tuub, plus een gebroken vork. dat zal tezamen rond de 200 fl,- bedragen.
et cetera, enz.
easy come, easy go.
gelukkig heeft het kadaster ons nieve huis, dat aldaar stond opgetekend als zynde een winkelpand, heringeschreven als, ook opnief terecht, een gewoon woonhuis, wat toch garant zou moeten staan voor, vanaf nu, een lager catastrofaal inkomen.
bovendien bewyzen de tegenslagen juist, doordat we ze overkomen, de oneindigheid onzer veerkracht. een normaal iemand die meêmaakt wat ikzelf aldoor meêmaak, vooral die psychologische beproevingen aldoor, zou normaal gezien, een paar jaar terug reeds, voorgoed vrywillig plat op zyn rug zyn gaan liggen - maar: neen, aldus! is dat niet helder? ik ben eigenlyk, zo'n beetje, de evil knievel onder de kantianen.
op gelykaardige wyze ben ik tegenwoordig ook juist opgetogen wanneer ik geconfronteerd word met collega's en/of concurrenten wier maatschappelyk aanzien spontaan myn eigen hebberigheid en jaloezie aanwakkert; doordat zy me de gelezen kans aanbieden, myn eigen geestelyke mankementen by te schroeven; zoals yzer éérst zeer heet moet worden en slap, vooraleêr het verplooid vermag te worden tot zyn nadien juist des te meer onbuigzame volmaaktheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu