state of being - 24 mei 2014

terwyl ik dit neêrschryf, speelt op de achtergrond, hier in de machine-kamer, een oude live-opname van het magische decap-orgel; de laatste dag van deze maand, een zaterdag, heb ik daarmeê een eenmalige gig voor de boeg, in de orgel-fabriek van de familie decap zelf, in herentals. dus: voor één avond al die liedjes nog eens instuderen; "seksmaniak", "puntschoenen en een zonnebril", en vooral het zéér moeilyke "o carla" - wellicht, qua frasering, het moeilykste liedje dat ik ooit bracht (het is de schuld van martinus wolf, de arrangeur, dat het zo'n huzarenstuk werd...)

    verder begint de zomer voor de deur te staan, met geheel andere bezigheden dan die van de voorbye paar maanden. zonet nog, lezers, wilde ik die nieuwigheden hier ook wel gaan opsommen, maar by nader inzien: laat al maar...

    de boeken, voorts, slingeren weêr door het huis, jihaa; de dagboeken van jules renard (1864-1910) in de slaapkamer, al die nieve (en oude) robbedoezen in de machine-kamer, "uncut" (muziekmagazine) op het toilet, leopold I in de zetel in de woonkamer; zo belandt ondergetekende met zyn beroemde lange scherpe neus ieder kwartier in een geheel ander gebied, maar wel allemaal ultra-boeiend, een normaal mens wordt byna zot...

    vooral die robbedoes is toch een zeer eigenaardig fenomeen, een beetje een meta-strip, die allerlei betekenissen heeft die met geen enkele andere soort strip te vergelyken is. en dan dat brusselse daarvan...

    de verkiezingen - komen (nu weêr hierover, aldus) myn oren uit, niemand kan technisch nog anders dan aldoor zyn eigenste deuntje afdreunen, dit is toch echt erg? en dan, op de vrt, dat zogenaamde "einddebat"; mét inclusief een applaudisserend publiek. als annemans of de wever of wie dan ook, een "ferm" statement maakt, kan de applaus-meter aan; wat is dit voor nonsens??

    binnenkort eens goed nadenken over deze blog zelf... precies dat hy op sterven ligt,  eigenlyk, zoals die er nu aan toe is... maar het is, volgens myn horloge, toch altyd zo ràp twee uur snachts... ik kan om twee uur snachts geen biografemen meer liggen opzoeken en verzamelen, en... en... maar okay...

    het is ook die smartphone, die ik nu ineens bezit, die my angst aanjaagt. via zo'n machientje, merk ik nu pas, ziet deze blog er totaal anders uit, ik hoop dat ik vaker met een laptop gelezen wordt dan met zo'n smartphone want met een smartphone is er volgens my minder aan. al kan ik my vergissen. ik weet niks. vooral tegenover al die vlotte tieners die met deze media jongleren als met een blokjes lego, ben ik een ineengewrongen achteruitlopende bejaarde die echt niks weet.