gig

voordat ik op moest, dacht ik: neen, neen, vandaag geen jeugdhuis, please not...
   ik kreeg een beetje een "klop", zoals dat heet; te lang in de auto gezeten, et cetera.
   maar welaan; eens ik op scène stond, viel alles in zyn plooi en had ik lol in een effenaf overdréven energie; drie kwartiers lang door-roetsjen, koprollen, achterovervallen en weêr overeindkrabbelen, geluiden nabootsen,  - àlles. het succes was dan ook immens.
    dit soort settings is de hardcore, het is toch belangryk voor een humorist om dit soort gigs altyd te blyven doen... in theaters kan je een beetje faken, in zo'n betonnen kot moét àlles écht zyn.