column streekkrant editie kempen

RIP ANTONIS

Een week of twee geleden zat ik in de cafetaria van het Turnhoutse theater genaamd Het Gevolg, in de Otterstraat. De uitbater van deze cafetaria wilde zijn staminee oorspronkelijk "De Oorzaak" noemen, wat naast "Het Gevolg" niet slecht zou hebben geklonken, maar toen hij daarvoor geen licht op groen kreeg, doopte hij zijn gezellige plek "Café Eric Antonis". "Is dat niet overdreven," zo vroeg ik voorzichtig. "Neen," zei de man achter de toog. "Als er één persoon is die zoiets verdient, dan is hij het wel." "Ja, misschien wel," gaf ik toe.

Drie dagen daarna, vrijdag 14 november, ging de heer Antonis van ons heen, op 73-jarige leeftijd, en de tweede zaterdag daarop namen wij allen voorgoed afscheid van hem in de Antwerpse Kathedraal. In de Sinjorenstad wordt hij vooral herdacht om twee kolossale verdiensten minstens: zopas nog de oprichting van het fenomenale museum Het Mas, en voorts het net zo omvangrijk succesrijke festival "De Zomer Van Antwerpen", ieder jaar uitverkocht maanden op voorhand. Maar in de Kempen, en zeker in en om Turnhout, staat Antonis natuurlijk bij uitstek voor de bouw van De Warande, een van de allermooiste culturele centra van onze gehele natie.

Zelfs toen ikzelf nog maar een kleuter was, en ons Vake nam mij mee naar "de boekerij", werd ik reeds als het ware bedwelmd door de hart verwarmende, fijnzinnige atmosfeer van kunst en cultuur in dit fraaie gebouw. De inkomhall is er een beetje op achteruitgegaan. De luxueuze fauteuils, met de staande asbakken ernaast, zijn er al zeer lang geleden weggesleept - jammer, want die zaten érg lekker. De praktische balie, vroeger als je binnenkwam aan je rechterkant, is veranderd in een koud, wit ei, meer links, waarbinnen het volgens mij maar vreemd toeven is. De ganse bibliotheek is tijdelijk naar het Sint-Vic verhuisd en de nieuwe, ondergrondse feestzaal ontbeert die bruine, warme steen en die rondingen in plaats van hoeken, als waarmee De Warande oorspronkelijk was getekend - maar goed, al deze dingen blijven in ontwikkeling, De Warande blijft een thuishaven om U tegen te zeggen. In het bijzonder de schouwburg: voor àlle Vlaamse artiesten een summum om dààr te mogen spelen!

Mensen met de integriteit van Erik Antonis kom je maar zelden tegen. Nog niet 1 op de 10.000 is tegelijk zo bevlogen én zo bedachtzaam. Ik ben als acteur maar een kleine, onbelangrijke vis - welnu, zelfs naar mij is Antonis, over mijn carrière verspreid, liefst drié keer komen kijken, nooit zonder mij nadien ook een paar betrokken, motiverende commentaren over te brengen. Dat zo'n groot meneer zelfs voor zo'n kleine garnaal als ik tijd wist te maken - een engagement waar àl onze cultuurdragers zich aan zouden mogen spiegelen.