waarin vitalski old-school zyn dag overloopt... de geur van gebraden caramel in alle koude nachtelyke huizenstraten...
de woensdagen zyn wat slapen betreft het moeilykst: om acht uur smorgens mollie naar school brengen, dwz na vier uur slaap ongeveer, maar om kwart voor reeds twaalf smiddags opniéf aan die schoolpoort klaarstaan; dus: in de voormiddag, voor die drie uurs die je toch vry hebt, de slaap op welhaast militaristische wyze toch opzoeken; by het eerste ontwaken niéts eten of drinken en zo weinig mogelyk "leven", betrachten te slaapwandelen zonder helemààl wakker te worden; by thuiskomst na de ochtendlyke school-visite je kleêren uit en dan meteen plat op de buik, met de gordynen toe, op de ligzetel in de woonkamer,- niét even je mails checken, niéts doen, metéén terug die connectie met dat dromenland weêr opzoeken. meestal lukt het wel vry aardig. zolang er geen straatwerken zyn of aanbellende facteurs die zich van huisnummer vergissen.
myn smartphone vind ik om een of andere reden nét niet betrouwbaar genoeg als wekker, omdat in die klok het systeem zit van "A.M." versus "P.M.", en ik steeds twyfel of ik die niet door mekaâr haal; daarom steeds twéé wekkers opzetten, doe ik. ik zou het nooit op myn geweten willen hebben: mollie te laten zitten wachten voor niks, op die zo koude speelplaats; alle kindjes weg, en zy op de kale speelplaats zitten wachten en wachten terwyl kik argeloos zou liggen te snurken, zes straten verderop - never. die schrik is zo groot, dat ik om het halfuur toch wakkerword om op de klok te zien.
by de bakker brood gaan halen want we hadden drie dagen lang geen brood in huis. eêrgisteren, toen ik om twaalf uur wakker werd maar reeds om één uur ergens zyn moest, waren alle normale winkels zo erg gesloten, dat kik vrede moest nemen met frieten met mayonaise als ontbyt...
te voet naar het oud badhuis, zoals nu byna dagelyks. wel zien kik het alsmaar beter zitten, het decor zynde een oubollige, houteren huiskamer, een salon én een bleke keuken; van waaruit het idee groeit alle gasten die worden geïnterviewd te zondag, of die een act doen alsdan, permanent in dat huis ergens te poneren. byvoorbeeld catweezle, die met het bingo-rad draait, van meet af aan aan de keukentafel... wiske berghmans, die de seefhoek-quizvragen voorleest, van meet af aan en tot het einde toe in de rooie zetel.
de opbouw verloopt wel een beetje warrig, doordat ikzelf kennelyk aldoor alles uitstel - neen, niet àlles, doch telkens zoveel mogelyk. toch boeken we gestaag resultaat.
om vier uur weêr thuis. luv met mollie en met rocco james conan naar de kapper op zurenborg, ikzelf daarom de kans om een halfuurtje by de dutten weêral. de laatste paar dagen lyk ik wel verslaafd aan porno-surfen, moet echt stoppen want hoeveel tyd en energie kruipen dààr niet in? zal wel iets zyn dat typisch is voor myn generatie; voor de niéve generatie is al dat over-aanbod aan aanbod waarschynlyk niks. ik, van de oude stempel, kind der primitieve jaren tachtig, blyf my verbazen over het oneindige reservoir.
een gelykaardige verschuiving in myn leven als boekenverzamelaar; nu ik àlle boeken van de wereld zou kunnen bestellen - de vraag ineens, waar al dat papier precies voor nodig is...
om 19u voortgaan met aan rocco james conan het alfabet aan te leren. hy vraagt daar zelf om wil nooit stoppen. hy kent nu (al is hy nog geen twee jaar oud) twaalf lettertekens, en nu probeer ik hem diets te maken dat je die in een volgorde kan lezen. mollie schryft overigens haar naam reeds, heeft ze op school geleerd, - wel soms in spiegelschrift.
om 20u muziek-repetitie voor tseef-leeft. heb zelf maar een kwartier in het repetitiekot zelf gezeten, aldoor in plaats daarvan bezig zynde met het aanleveren en weêr wegryden van deelnemers. zo moet het wezen een taxi-chauffeur te zyn... byna drie uurs aan één stuk door, door datzelfde paar straatjes. toch deed ik liever dit, dan de repetitie zelf al te zeer bywonen, met een koude kont tegen de kleine houtstoof aan.
de warre zei me vorige maand dat door myn schuld, zei hy, één van zyn microphoon-statieven lichtjes was beschadigd - niet onmogelyk, ik had het ding effectief laten vallen, tydens een gig met de living-tornado's (tydens die gigs moét je wel af en toe iets laten vallen); dus vandaag een van myn eigen, nieve statieven ingewisseld tegen dat oude, lichtjes beschadigde prul. "ja," zei de warre, "dees maakt my gelukkig." "ikzelf," zei ik eerlyk, het prul in de achterbak leggende, "voel my hier een beetje lullig by..."
weêr thuis, een overvloed aan vuilniszakken buitenzetten (opeenhoping van drie weken; eens tellen - -damn, veertien vuilzakken, shame on us...)
een hoop mails uitsturen om te melden dat kik een nief emailadres heb. ondertussen op "terzake" de derde aflevering van de serie, die kik volg, over noord-korea...
nu bloggen... m'n columns voor deStreekkrant gelukkig reeds gisteren gemaakt.
kan de rustige avond/nacht gelukkig blyven rekken naar believen, morgen oeverloos uitslapen. en dan op myn gemak my klaarmaken om te vertrekken naar harderwyk - zal rond drie uur de stad uit ryden... dan is het wel vyf dagen na makaâr optreden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu