column streekkrant - editie kempen

VERKLIKKERS IN WUUSTWEZEL

Onlangs had ik een optreden in De Kadans in Wuustwezel. Direct nà die zeer fijne ervaring, liep ik een paar meters verderop een café naar binnen - en neen, ik bedoel niét café De Bijl, maar wel een heel ander café daar in de buurt; een plek die ik hier echter, om begrijpelijke motieven, niét bij naam ga noemen. Ik ken de cafébaas daar echter een beetje, een man die naar de bijnaam "De Witten Eddie" luistert (àls hij luistert…) Juist toen ik er binnenkwam, sloeg Den Eddie in zijn voorts ledige staminee een krant open, en viel zijn oog op een robotfoto van een kaalhoofdig misdadiger, gezocht wegens een schietpartij aan de grens tussen Nederland en Kasterlee. "Miljaar," zo begreep Den Eddie meteen. "Die gast, die zie ik hier geregeld in mijn café!" En ziedaar, ongelooflijk maar waar: precies op datzelfde moment komt die Karpatenkop naar binnen geschreden. Inderdaad dezelfde persoon, geen twijfel mogelijk...

Den Eddie voltrekt zijn burgerlijke plicht, door ogenblikkelijk, zo stiekem hij kan, naar de gemeentelijke politie te bellen. "Die kaalkop die gijlie zoekt voor die roofoverval in Kasterlee - die is hier juist mijn café binnengekomen! Maar," zegt hij er nog bij, "Kunt gijlie het hopelijk een beetje discreet aanpakken?" Nog geen anderhalve minuut daarna vallen er twee agenten de kroeg binnen. In een handomdraai hebben zij onze schietgrage schurk bij zijn lurven en brengen hem weg. Zo eenvoudig gaat dat tegenwoordig. Den Eddie haalt adem en gaat weer aan de vaat. Het café loopt vol, geen vuiltje aan de lucht.

Nauwelijks één uur later wandelt die kaalkop over wie het gaat, opnieuw het café binnen. Den Eddie schrikt zich een baviaan met een bult. "Eh… Eh… Wat gebeurde er daarjuist allemaal?", zo houdt hij zich van den domme. "Ge moet een klikspaan in uw café hebben zitten. Iemand van uw cliënteel moet mij hebben verward met een zwaar misdadiger en de politie hebben gebeld. Gelukkig," sprak de kalerik, "Gaven ze hun vergissing wel toe. En," zo besloot hij, "Ik moet zeggen dat die vent wel héél erg hard op mij lijkt!" "Neen," zei Den Eddie. "Er is geen enkele reden om te denken dat die klikspaan hier in mijn café zou zitten! Dat zijn hier allemaal brave mensen, die zich alleen maar met hun eigen zaken bemoeien!"

Ik nam Den Eddie apart, namelijk om hem te bedanken voor deze column. "Maar," zei ik, "Als ikzelf één dezer in de bak vlieg, dan zal ik wel weten aan wie ik het te danken heb!" "Ge ziet dat verkeerd," aldus Den Eddie. "Als er binnenkort iemand in uw plaats in de bak vliegt - ja, dàn zult ge weten wie ge daarvoor zult mogen komen trakteren!"