column streekkrant editie antwerpen

ANTWERPS LEGER

Voor wie het zou benieuwen: ik ben eigenlijk feitelijk geen tegenstander van hier en daar en af en toe een legersoldaat in de stad Antwerpen. In vroegere eeuwen maakte de soldaat deel uit van onze samenleving: hier was er een bakker, daar was er een hoefsmid, ginder was er een soldaat. De soldaat is uit het straatbeeld verdwenen, maar hij bestaat wel nog steeds. Hij werd verbannen naar verre oefenterreinen, in de heiden van Leopoldsburg, de duinen van Nieuwpoort. In principe kent de soldaat precies dezelfde evolutie als de dood zelf: in vroegere tijden lag het kerkhof middenin de stad, rond de kerk, zodat de begrafenis een alledaags tafereel was. Daarna werden onze grafperken alsmaar meer naar de periferie verbannen - maar de dood zelf is even reëel als toen; alleen willen we er niet meer van weten. Het kan niet anders of de in Antwerpen gepositioneerde militair beleeft deugd aan zijn nut, heden ten dage.

Een tweevoudige kleine kanttekening is de volgende. Ten eerste hebben de betreurde bewakers van de tekenaars van Charlie aangetoond dat een aanval hoe dan ook moeilijk te verijdelen valt, of je nu versperringen opwerpt of niet - wat zeker niet betekent dat je alles maar moet laten zoals het is, integendeel; alleen moeten we ons de vraag stellen wààr precies zo'n militaire inzet het effectief zou kunnen wezen. En wat dat betreft moeten we, ten tweede, wel inzien dat het aantal dodelijke slachtoffers van terreur in Antwerpen relatief gering is. Niet dat ze niet bestaan; een homofiel die in elkaar wordt geslagen door homo-haters, is ook een terreurslachtoffer. Maar in Antwerpen is dit aantal relatief gering in vergelijking met het antal dodelijke slachtoffers in verkeersongevallen die rechtstreeks worden veroorzaakt door snelheidsovertredingen.

Een vriend van mij stond vorige week in de deuropening van café De Reiger in de Pothoekstraat een sigaretje te roken. Vanuit de Schijnpoort komt er in deze bebouwde kom een auto aangereden in een tempo van, naar nadien werd uitgerekend, 120 kilometers per uur. Precies op het kruispunt waar mijn vriend stond, moest deze snelheidsmaniak uitwijken - gevolg: hij vliegt DWARS DOOR DE INGANG VAN HET CAFE. Gevolg: twee doden, en nog iemand zijn beide benen kwijt. Dit is hier een paar dagen geleden weer gebeurd. Als er driehonderd meter verderop, aan de ingang van het Schijnpoort, een paar militairen hadden gestaan, enkel en alleen om snelheidsmaniakken tegen te werken, dan hadden die mensen vandaag nog geleefd. Inderdaad, hier pleit ik voor: het leger in Antwerpen inzetten, maar dan bijzonderlijk voor het detecteren en ogenblikkelijk onschadelijk maken van die talloze verkeersvandalen, die tot dusver iedere dag opnieuw totaal vrijspel krijgen in het stad. Iedere dag opnieuw.