ludwig tieck (1773-1853) (zie: prent), auteur van ondermeer "de gelaarsde kat", schreef zyn leven lang aan de lopende band in alle richtingen ontelbare bladzyden en bladzyden boeken en verhalen et cetera; op zyn 30e levensjaar evenwel, stopte hy plotseling met schryven, zonder aanwysbare reden; zeventien jaar later pas, op zyn 47e, ging plotseling weêr voort met heel veel te schryven. nooit heeft iemand ooit geweten waarom dit zo plaatsgreep.
(het erge van zoiets, vind ik het volgende: dat het uiteindelyk niet uitmaakt ook niet; dwz dat zo'n gemiddeld levens-oeuvre sowieso uitgebreid genoeg is; een auteur kan in zyn leven gerust opeens jarenlang niks meer doen, het maakt niemand iets uit - zelfs is het béter zo... byvoorbeeld louis paul boon: wie leest àl diens meters en meters en meters proza?? was de mensheid niet beter af geweest met pakweg 5.000 bladzyden minder?)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu