maandag 16 maart 2015

state-of-being, 16 maart 2015


waarin vitalski, zonder overdreven veel inspiratie, zyn taak als dagelyks blogger voltrekt...


een family-day, ik weet niet hoe ik daar op een boeiende manier verslag van kan uitbrengen. dus dan maar op een niet-boeiende manier. het objectieve boodschappenlystje gaat boven alles! (dwz: ik hou niet van biografieën die aldoor interpreteren. ik wil alleen maar lezen wat hy waar en/of wanneer heeft gegeten, de kleur van zyn schoenen, het leesboekje op zyn koffietafel die dag...)
    aldus: opgestaan rond elf uur svoormiddags. rond 'n uur of negen was ik al wel eens wakkergeworden: luv stak de kinderen in bad en mollie kryste, tydens het haar-sproeien, krankzinnig hard en zo belachelyk langdurig - precies onderwyl er ook buitenissig veelvoudig geclaxoneerd werd beneden in de scholierstraat.
    met mollie aan tafel byen tekenen, net zolang tot, rond halfeen, de croque-monsieur (= rocco james conan) te bed moest voor zyn middagdut; één van myn weinige vaste taken, indien mogelyk: de croque naar bed dragen,  vaak niet zonder ook zelf weêr meê in te slapen. hoewel vandaag dus niet, had myn acht uurs slaap er reeds op zitten.
    met mollie naar "frozen" kyken en ondertussen on-line beelden verzamelen die moeten worden geprojecteerd op het aanstaande het-seef-leeft-festival. sms'en met jeanine bisschops. telephoneren met charles nelson, die weêr aan de hallucinogenen zit - why not, wat moet hy ànders?
    my wassen beneden in de machine-kamer, intussen siegfried bracke op de zevende dag; die roskop mag doen wat hy wil, maar waarom zo'n uitspraken als "ik zing nu eenmaal erg graag", houdt hy ons echt voor onnozel (cfr dewever destyds met dat "dat is geen vlaamse leeuw, dat is een venetiaanse leeuw"; scoren by de achterban en ons terwyl als een debiele mongolen afdoen.)
    zoals te zien op de photo's hierboven: daarna, rond drie uur in de namiddag, naar het photo-museum en naar eethuis de zürich (een goeie gele curie wok-schotel) (en een korte babbel met axel daseleire, die net terug is uit boedapest), doch ook heel even naar die best wel geschikte speeltuin op het zuid. één vader daar, werd overdreven kwaad op een andere vader daar, omdat die laatste zyn kind, op de schommel, op en neêr duwde: volgens die eerste pa té gevaarlyk dicht by zyn rond lopende dochtertje; terwyl het toch het loslopende kind is dat moet zorgen uit de buurt van die schommel te blyven, en niet andersom? nadien kwam die kwaaie pa nog bystand zoeken by ons ook, dwz by luv en by my,- ik dacht: man, ga naar huis. hy raadde  deze gedachten, maar dat draaide erop uit dat mollie huilend naar me toe kwam gerend:"dat kindje is weggelopen en nu weet ik niet eens hoe ze heet..."
    savonds met luv een aflevering gezien van de serie "weeds", juist niet slecht genoeg om af te zetten. er komt onder andere deze niet lis te verstane grap in voor:
    twee kerels zitten aan een salontafel over één en ander te babbelen, dingen waar ze al dan niet het fyne van afweten. een gemeenschappelyke vriendin komt binnen. één van die twee kerels vraagt aan haar:"hoe noemen ze alweêr dat kleine stukje tussen je zak en je hol?" waarop die dame meteen:"de salontafel."
    ook integraal naar "der turm" gekeken - leipzig in het d.d.r. van de jaren zeventig en tachtig. hoe verstikkend hebben die arme mensen moeten zien te overleven, jaar in, jaar uit! zo vlakby, en zo kort geleden!
    daar ben ik echt bang voor, je weet niet hoe snel de boel verziekt... voor we het weten leven ook wy in zo'n systeem, dat is allemaal niet zo érg ver van ons bed. voor je het weet, rent links de ISIS door de nationalestraat, en voor je het beseft, hebben we rechts ook zelf een regering die vakbondsleiders doodfoltert, echt waar.
    dan eindelijk toch arbeid ook, twee uurs aan één stuk, van twaalf tot twee uur snachts: hard schryven aan "pech en geluk", het amateur-toneelstuk voor elckerlyc.
   x tot morgen.
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

reageer hier en nu