state-of-being, 18 maart 2015

waarin vitalski enigszins nutteloos, maar in ieder opzicht tevreden, voor zich uit mymert om twintig voor vier in de nacht...

zeer rustige dagen... iedere dag uitslapen (morgen niet echt...) en overdag familylife... en toch vanalles gedaan krygen...  al myn vele, maar op het ogenblik al te trage betalers heb ik achter hun veêren gezeten... mét effect... goddomme - het leven is fyn als je het financieel allemaal een beetje rondkrygt... zo'n surreëel leven als het myne - en toch: algeheel onafhankelyk... op het ogenblik...  indien het niet gaat bliksemen... ik zit nu veilig voor een integraal jaar...
    weet je nog die nacht in de ardennen, twee zomers terug? de slaap niet kunnen vatten, om met pukkels op je aangezicht voor de spiegel te staan beven - doordat je niet wist hoe je overmorgen nog maar je dope zou dokken... wat is er gebeurd? hoe heb ik dat gered? alleen op dit niveau geloof ik wél in god, stilaan...
    dwz die god met die rosse, breed afhangende krulbaard en met die gouden kroon op zyn schedel, in de wolken hangende, met twee handen links en rechts wyzende... dié middeleeuwse god hadden we eigenlyk nooit mogen kapotmaken... zie je wat ervoor in de plek is gekomen?... de god van de kruistochten - dat was tenminste een vader...

     voorts...

     de musici die, o bloggers, de mooiste muziek ooit hebben gecomponeerd, hebben tegelyk ook de meest afgryselyke, de meest onbeluisterbare, de meest deprimerende misbaksels ooit gecomponeerd. wat vanzelfsprekend heet; alleen op juwelen te kunnen stuiten: doordat je àlle richtingen in durft - en dus net zo lief in de stront loopt... aannemelyk horen die genieën zelf het verschil niet eens... dit werken gewoonweg voort, die worden aangezogen door wat voor ze ligt...

    de meest geslaagde theatervoorstellingen  uit myn eigenste omvangryke oeuvre behoren zeker en vast tot de belgische top honderd aller tyden - maar: met hoeveel flagrante vergissingen ben ik reeds betrapt geweest? om daar te komen? vandaar dat het geen wonder is dat ik nooit maar dan ook werkelyk nooit ooit gerecenseerd word... wat een vryheid is - recensies zyn rapporten, een ongevraagd verlagen van de artiest naar het examenbankje...