wel soms, maar niet altyd grypt het plaats, dat ik geld geef aan bedelaars aan de zykant van de weg; maar wél altyd geef ik wat ik op zak heb aan een mens die ik passeer, en die in het midden van de kouwe nacht in een stille straat over vuilniszakken voorovergebogen staat, op zoek naar kleêren, dekens, voedsel. die handeling, verstoken van iédere ritualiteit, is zo basaal, zo universeel herkenbaar, en ook zo frapperend oprecht daarom, dat ze de enige is onder de zon die aanspraak kan maken op het anders zo weêrzinwekkende predikaat "heilig". iemand die in dié situatie is verzeild geraakt, is heilig.
maar: ik had alleen maar een briefje van vyftig op zak, en dat vond ik te veel - ik heb ook het recht om morgen dure boeken en DVD's te gaan kopen, daar is niets misdadigs aan. dus: ik reed vlug naar huis, maakte daar de "pinguïn-doos" ledig (een metalen doos op onze schouw in de living, waar we het kleingeld bewaren; toch vyf handen vol), vond tevens een pak wafels, twee bananen en een paar blikjes bier by mekaêr, en keerde weêr (de pothoek-straat... dwz hard boiled...)
"hey daar!"
de figuur (kennelyk voorzien van een zoeklampje op het voorhoofd!!) draaide zich naar my om - een zwartharige dame, van rond de vyftig, kosovaars...
"hier, pak maar aan."
"o... thank you."
okay... daar geraakt ze nu toch één dag meê verder...
dit zal nu wel gaan toenemen, het geblaat in onze parlementen is krankzinnig. ik zou vrywillig een paar uurs per week nederlandse les moeten gaan geven aan mensen die het nodig hebben. volgende week maandag misschien eens gaan horen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu