een dag uit het leven van victor glorieux - 28 april 2015

overdreven vroeg opgestaan, eigenlyk zonder aanwysbare reden. voor de eerste keer in zes jaar toch weêr een sigaret opgestoken, namelyk uit dat pakje dat roger bultinck hier gisteren achterliet, waarschynlyk opzettelyk. ermeê op het smalle balkon gaan staan en dan maar geprobeerd om ervan te genieten. als je er niét van geniet is het nog méér ongezond.

    vervolgens met de tram naar antwerpengrad, naar etienne in de breydelstraat - m'n peugeot is alwéér naar de garage, het chauffeursportier kan niet meer dicht.

    voordat ik by hem binnen kon, met zo'n automatische drukknop, krrrrrr-krrrrrr, liet 'ie my weêr expres keilang staan wachten. in de maxim's, het café daartegenover, waren er juist een heleboel mensen aan het ruziën en ik was bang dat ze naar buiten zouden komen.

    myn onderbroek zit trouwens te strak. ook daar zit kwaad opzet achter, die van de droogkuis heeft in ieder zéker van carla telephoon gehad.

    eenmaal boven opniéf overdreven langdurig moeten zitten wachten. hy in de badkamer, ik in zyn smerige zetel omdat zyn stoelen volstonden met rommel. "bedien u al maar!" "gast - da's geen koffie, da's slyk met brubbeltjes!!"

    daarna eindelyk tezamen met de tram naar de quinten matsys. 

    onderweg in de tram trouwens een fenomenaal mooi meisje gezien, van helaas wel één vierde van myn eigen leeftyd. toch keek ze my langdurig aan en blies ze haar lokken naar omhoog - om naar my te glimlachen zelfs. de tram stopte, ik moést wel uitstappen -  ik zag nog haar witte jeans - einde van het hoogtepunt van deze dag.

    in de quinten matsys kaarten en de gehele zever, zoals iedere maandag. binnenkort doe ik hier niet meer aan meê. wat denken die ouwe bokken? die sukkels? in hun leven zal nooit iéts ooit nog veranderen. bvb iemand had een reklaâmfolder in zyn bus gehad, voor een reis naar mallorca - en daar, aldus, kunnen ze dan twéé uurs over doorzeiken - niet over mallorca maar over de vraag hoe die reklaâm in zyn bus was gekomen, opzettelyk of toevallig. "was het geadresseerd?" "ja, maar niet op myn naam," et cetera. komaan, gasten!!!!

    als eindelyk, rond zeven uur 's avonds, door motregen of toch door een ziekelyke klamme tocht ineens, in myn eentje te voet naar de vingerlingstraat - met myn slepend been en met die strakke onderbroek. pyn overal. maar de anderen bleven gelukkig neêrzitten waar ze zaten - te bezopen - dwz, niet letterlyk te bezopen maar wat men noemt te "morrig", te bezonken...

    in het keteltje naar kanya gevraagd maar die was er niet. zoals te voorspellen viel. zelfs zei er iemand dat ze naar duitsland is verhuisd - om nooit meer, ooit nog, terug te komen.

     eventjes meêgespeeld met de sjoelbak - om niet te laten merken dat ik er alleen maar voor dat meisje was en verder voor niks.

    het stonk daar zo erg naar boenwas dat ik eventjes dacht te zullen moeten flauwvallen. dan kreeg ik een tas thee - maar dan munt-thee, afschuwelyk, mens-onterend!!

    en dan weêr met de tram naar de blancefloerlaan... van god los... nu, op het moment wanneer ik dit neêrschryf in myn schriftje, zit de flurk hier wat televisie te kyken, iets over een kerel die met zyn ogen dingen kan verplaatsen, onderwyl carla in de keuken naar haar zus zit te telephoneren. ik dénk dat er subiet nog volk komt, maar ik weet het niet zeker. de bovenburen misschien.

    ik wou eigenlyk dat ik niet naar hier was gekomen. ik wou dat ik in hemiksem was. desnoods om daar opniéf een sigaret op te steken. en dan naar muziek te luisteren met alle lichten uit.