de state-of-being van 13 februari 2011
intussen ligt mollie dus by ons thuis in de zetel, onder een veilig geplooid pak dekens (altyd goed opletten voor verstikkingsgevaar); uiteraard een zéér hevige gewaarwording: het ogenblik waarop je die baby bij je thuis over de drempel naar binnen draagt; de uit de mode geraakte uitdrukking "een kindje kopen" wordt er iets bevattelyker door; je komt ermeê thuis zoals met een pizza hawaï, iets uit een folder;"hier is 'ie dus."
luv en haar zuster sarah zeiden dat ik die baby in een maxi cosi moest dragen - maar: zeer wyselyk heb ik die instructie afgeslagen - in de wagen is zo'n groot, plomp, zwaar en lelyk meubel onontbeerlijk; maar je draagt je warme heilige vrucht toch niet, voor het eerst ooit, in de buitenwereld naar binnen in zo'n plastieken gedrocht? waar is de romantiek? op zo'n ogenblik moet die baby toch oersterk tegen je borst aangedrukt, à la harriet beecher stowe (= de auteur van "De Negerhut Van Oom Tom" (1852); een zwarte moeder rent in lompen met haar kind over de ysschotsen richting noordelyk noord-amerika; àls ze die ysschotsen over geraakt, is die baby in vryheid; maar slavendrijvers in de verte schieten op hen, en wolveren rennen hen achterna... dear bloggers, stel je voor dat die moeder haar baby over de ysvelden zou hebben gevoerd in een maxi cosy!! wat bleef er dan van dat hele verhaal nog over?)
ze hadden indertijd nog geen maxi-cosi, anders had ze die kunnen voortschuiven over de ijsschotsen :p
BeantwoordenVerwijderenuiteraard "snel" vluchten van haar achtervolgers was ook moeilijker geweest als ze eerst die stomme riempjes had moeten vastklikken