allerliefste lieve irene,
als er ooit op de wereld iemand was
van wie we nooit hadden gedacht
dat ze van ons weg zou gaan,
dan was jij het wel.
naarmate mensen ouder worden
gaan hun ogen erop achteruit
en moeten zij een bril beginnen dragen.
alleen bij u was het juist andersom,
je moest een bril dragen,
maar naar verloop van tijd werden uw ogen veel beter
en zei den dokter dat je dien bril weer mocht wegdoen.
normaal mensen moeten op een ogenblik
stoppen met smoren,
maar gij zijt ooit is gestopt met smoren,
en daar wer de zo ziek van,
dat den dokter toen tegen u zei
da ge dringend terug moest beginnen.
als we twee uur en een half aan het telefoneren waren
en ik dacht da ge éindelijk ging inleggen,
dan begon voor u dien telefoon pas echt.
hebde het gehoord van de jan van oudenaarde,
wa is da allemaal met den bart van nuffelen.
als ik u om drie uur snachts na een optreden en een nadrink thuis ging afzetten,
vonde gij dat een schandaal
als ik ni nog mee naar binnen ging voor nog ene martini.
de boeken dichtdoen,
dat was iets dat in uwe wereld ni bestond.
uw belangstelling voor alles en iedereen da bewoog was compleet grenzeloos.
de wereld stopte met draaien
als gij aan den overkant van de straat een affichke zag hangen
met daarop de letters "huis te koop".
als gij met een toneelgezelschap een serie speelden-in kortrijk
dan gingde gij in kortrijk op hotel
en waarde gij daar vanaf smorgens alle plaatselijke bibliotheken,
tavernes en vooral immobiliënkantoren aan het bestuderen.
daar loopt madame ireen.
in de gazet las ik deze week
da gij u omringde met jonge mensen.
wat er nog is bijkomt is da gij die jonge mensen in kwadraat overtroefde.
het is absoluut geen toeval da gij samen met gaston bergmans zijt vertrokken.
wij zaten op uwe schoot
omdat uit uwe mond
een taal kwam
van een integrale beschaving die onderhand volledig is verdwenen.
uwe woordenschat was kolossaal.
uwe zinsbouw was explosief.
gij waart nog sterker dan gaston bergmans
omda gij ni op voorhand uwen tekst vanbuiten moest leren.
van een flutrijmpje van niks
maakte gij een avondvullend spektakel.
des winters als het regent dan zijn de paadjes diep, ja diep.
deze week heeft het heel hard geregend.
ik was blij dat ik er door moest en da ik helemaal doorweekt werd.
ik dacht das ireen die hierboven aan het schreeuwen is.
omdat we zo'ne plezanten tijd hadden samen.
das iemand da niemand ons ooit zal afpakken.
genoeg.
(wendel)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu