ingezonden kortverhaal,- door victor glorieux

onze held wil naar syrië vertrekken, maar weet niet hoe; derhalve toeft hy al enige uren in buurland turkye, in ankara, op zoek naar een manier.
    dan, lezers, vangt deze aflevering aan - een tussendoortje slechts...

in de deuropening manifesteerde zich een opvallend kleine, merkwaardig gedrongen, maar wel in een strak, smetteloos wit livrei gestoken turkse bediende. ditmaal géén bediende die vlaams sprak, maar wel in allerlei turkse volzinnen tegen jonathan aan vertelde - tenminste: het turks van jonathan was zo abominabel, dat hy niet zéker wist of, wat hy hoorde, echt turks was; misschien was dit armeens, of egyptisch, of nog een andere uitheemse taal - maar: dat deed er dan bitter weinig toe, in alle geval verstond hy hier geen snars van.

    totdat, op den langen duur, dit volgende hem duidelyk werd, aan de hand van die man zyn heftige gebaren, doch ook aan de hand van de kleine, rare sprongetjes die hy aldoor maakte: de bedoeling was dat jonathan druyts met hem zou meêkomen: naar een andere kamer - de knecht noteerde vervolgens, met een stift op een zakdoekje:"oda 441" - "oda" dan vast "kamer" willende zeggen, inderdaad.

    was dit een valstrik? een cyfer beginnende met "4": dit duidde op een viérde verdieping, dus: enige verdiepingen làger dan waar hyzelf en dus ook patricia en de haren toefden...

    de man maakte helder dat zy zich moesten haasten bovendien, dat er geen kwartje van een mensen-seconde te verliezen viel.

    "wacht hier," slaakte jonathan kort, de deur dicht slaand.

    bommm, bommmm!!

    bommmm - in allerlei talen riep de bediende:"doe open!!"

    wat te beginnen?

    het geld - wat daarmeê?

    al die vele, vele dunne briefjes zo snel het kon weêr uit die kast tevoorschyn halen? neen, daarmeê zou onze avonturier, die hy was, zich des te meer verraden... in het ergste geval, zo overdacht hy nog bang, in het ergste geval ging hy zometeen, inderdaad, integraal worden bestolen - maar: kon hy daarom dan hier blyven? zomaar zeggen "ik ga niet meê"?

    bommm!! bommmm!!

    en àls hy bestolen zou worden, zodadelyk - wat dan? hoe dan zelfs maar, om te beginnen, bewyzen dat hy effectief, daarnet nog, zo overdreven veel geld by zich had? in zo'n nachtkastje dan nog,- àchter die lade dan nog wel!

    hy deed de deur open en sprak:"okay,- i will come with you..."

    de bediende bedankte hem. jonathan maakte zich los, deed de deur achter zich op slot - "krik-krak", zo ging het letterlyk... en zo verdwenen zy tezamen dieper het zweetachtige gangetje in, naar de liftkooi, naar beneden, naar die vierde verdieping...

    het was zo warm dat hy byna flauwviel.