state of being, 22 oktober 2015

DE ANATOMIE VAN EEN GENIALE PECH-DAG

dit hieronder is geen literatuur. ik heb dees er maar opgegooid, voor zes liefhebbers. om het nu nog eens na te lezen op spelfouten, fuck it.

de laatste aflevering opgenomen van "alice in wonderland", voor radio klara. aan de buitendeuren van de v.r.t. te brussel tegen producer rollie smeets nog zeggende:"nu valt er toch een zekere druk van m'n schouders..." (was met dit project bezig geweest vanaf half mei, wat natuurlyk niet eens hoéfde, maar ik overdryf altyd.)

    het was vier uur. toch reed ik dwars brussel door. namelyk omdat ik, voor savonds, een optreden voor de boeg had met gert jochems en jowan petit: in gent.

    het is erg druk in de brusselse binnenstad (hoewel niet drukker dan op andere dagen rond dit uur.)

    ter hoogte van die extreem lange, sombere, oneindig lange, laag gewelfde tunnel richting sint-agaath-berchem, onder de basiliek van koekelberg door, begint het in de wagen, die al een halfuur lang stapvoets gaat, - remmen en optrekken, remmen en optrekken -, verdacht hard te ruiken naar verbrand rubber. terwyl m'n gps toevallig ook uitvalt (hoe geraak ik dan in gent??) dan merken we tevens dat er ontzettende veel ROOK in deze tunnel hangt. en dan het besef dat die rook uit MYN wagen komt.

    om dit te bevestigen: ik kan ineens nauwelyks meer optrekken. alsof je optrekt met de handrem op (zes keer gecheckt: handrem staat zeker niét op.) wel érg veel kabaal: VVVVVVNNNNNN!!!! VVVVVVVNNNNRRRRRNNN!! een pechstrook bestaat hier niet, en die tunnel is precies zes kilometers lang. overal alleen maar automobilisten die dringend naar huis willen. vooral die àchter my.

    god bestaat echter wél, ziehier: meteen nà die tunnel: één parkeerplekje direct rechts van de baan.

    het klopt: er komen smerige, zwarte,  brede, in de motregen opkringelende rookwalmen recht uit m'n motorkap vandaan.

    ik sta aan een pitabar, klaarblykelyk. daar zyn er twee berbers meê doende, de ramen te wassen, met ladders en zo. "ik weet niks van auto's! kunnen jullie myn motorkap openkrygen! ik sta in brand precies!"

    nog méér rookwolkem, recht uit het midden van de motor.

    oké, nadenken; ----- 'n watertje gaan drinken in die pitabar...

     het is geen origineel initiatief, maar laten we de wegenwacht eens bellen ("touring".)

     niks aan te doen - of je dees tof vindt of niet, doet nul terzake. nul, nihil.

     vind het maar tof, vitalski, dat je geen botsing hebt gehad. dat je geen whiplash hebt of niks. en dat je niet in het land woont van boko haram..

    "adres?"

    "keizer karellaan 46."

    terug die pitabar in.

    de rook is, een goed kwartier later, wel weêr opgehouden. denk ik. de kap blyft wel aldoor openstaan.

    na een dik uur is die wegenwachter er nog steeds niet.

    toch maar eens terugbellen...

    voor nederlands: druk 2.

    ---- goddomme, die mechanieker is naar de keizer karel STRAAT ipv naar de keizer karel LAAN gereden. dus schaarbeek ipv sint-agaath-berchem.

    in de spits.

    "myn auto," begryp ik, "die gaat in elk geval niet meer ryden vandaag."

    half-telepathisch belt jowan petit. "ik zal u in brussel komen oppikken, en dan tezamen met u naar gent ryden." (voor dat optreden aldaar. is om acht uur.)

    maar: die wegenwachter gaat hier wellicht veel rapper arriveren dan de jowan. dus: ik moet myn bagage nu al uit myn kapotte wagen slepen. en die bagage is geen reistas of geen simpele handtas, dit gaat over AL HET GERIEF voor onze TONEELVOORSTELLING, koffer én achterbank vol: een gigantische vuilnisbak, een deurklink op een statief, een viool en een banjo, zes delhaize-zakken vol met pruiken, valse neuzen, dikke luipaard-jassen, een tafeltje, drie barkrukken met koeienvel erover, en zo nog zes kilo flauwe zever.

    de meest waardevolle spullen leg ik in die pitabar byeen (in myn meest imbeciele frans:"mag ik hier, desnoods tegen betaling, deze twee tafeltjes volleggen met ridicule bagage, alstublieft?, is maar voor een halfuur.")

    daar meteen naast, lezers, is er een ING-bank-kantoor, voor inwendige pin-automaten. dààr kan die andere helft liggen, de echte brol, de pruiken en de neuzen en die deurklink op dat statief.

    gert jochems belt - ik kan niet opnemen. johan petit belt - ik kan niet opnemen. die journaliste van a.t.v. belt - ik kan niet opnemen. MYN GSM BESLUIT JUIST OP DEES MOMENT KAPOT TE GAAN. die wegenwachter belt - ik kan niet opnemen. hy belt nog drie keer - ik kan niet opnemen.

    ik bestel eindelyk een pita in die pitabar. ze vragen:"hoélang moet die bagage daar nog staan??"

    de wegenwachter arriveert dan toch.

    hy rydt met myn auto, honderd meters vooruit.

    de auto rydt perfect. 

    we gaan even aan de kant staan.

    "neem ik hem meê of niet?" vraagt hy.

    snel hard nadenken.

    "godverdomme neem hem maar naar de garage."

    (goedzo, vitalleke. want: wàt als je het risico toch had genomen? wat als je dan perte total was gegaan in het midden van de snelweg, met gescheurde distributieriem, met imploderende remschyf?)

    jowan sms't (bellen gaat niet meer: maar sms'en toch weêr wel.) we ontdekken waar dit op neêr komt: OOK DE JOWAN IS PER ONGELUK NAAR DE KEIZER KAREL STRAAT GEREDEN IPV DE KEIZER KAREL LAAN.

    het is ondertussen halfacht.

    ondertussen zien we een bejaarde clochard naar buiten lopen uit dat ING-gebouw: met, in een van zyn armen, één van myn zakken met pruiken en neuzen by zich. "excuseer die spullen zyn van my!!!!" "ah sorry ik dacht dat die hier zomaar lagen."

    veertig minuten later komt jowan eraan gereden.

    om halftien savonds staan we te spelen in gent.

    voor "oxot", een bende gekken, van wie de ene helft met zyn rug naar het podium zit en de andere helft aldoor heen en weêr loopt en loopt te babbelen onderling.

    atv is het evenwel aan het filmen.

    en de directrice van "theater rataplan" is op prospectie juist dezen avond.

    na kei-goeie optredens gisteren en eêrgisteren, staan gert en kik ultra-slecht te spelen, maar wel erg langzaam ook.

    om halfeen snachts toch weêr thuis. zeer bly dat ik nog juist op tyd ben om de vuilnikszakken weêr op straat te zetten.

    het was toch een prachtige dag.