de laatste dag van deze zeer boeiend maand van oktober, werd ik laat wakker, om wel nog één halfuurtje by myn plechtige gezin te toeven; toen kik beneden kwam, zat mollie met zéér veel aandacht aan tafel te tekenen, onderwyl rocco, in navolging van een youtube-filmpje, bezig was met dansen, en onderwyl luv in de keuken d'r haren stond te kammen. maar toen vertrok, algauw dus, deze levendige bende naar leuven; mollie door haar tekenwerk zo erg opgeslorpt, dat ze er nog meê voortging in de gang op de grond en in de hall tegen de muur. waarop luv:"verdorie, waarom moet dat àltyd zo'n volledig uur duren gewoon om ullie in de wagen te krygen!!..."
(later vandaag getroost door het wel voorspelbare inzicht, hoezeer dit in àlle huishoudens zo loopt; jowan petit, byvoorbeeld, onlangs nog, smorgens vroeg, in extremis tot zyn dochtertje uitgevlogen zynde, omdat die alsmaar niét haar tanden wilde poetsen -"jy had beloofd dat ik eerst die wafel mocht eten!"...)
aldus daarna het kot voor myzelf. telephoons gedaan voor "tseef-leeft" (een festivalletje dat ik programmeer...), maar vooral rondgebeld voor de zaak "charles jarvis", die immers, naar jullie al wisten, is aangereden geworden op een zebrapad en nu in het middelheim ligt. hem eindelyk aan de lyn gehad - "geven ze jou morfine, charles?" "hu? euh... neej... euh..." "zo te horen toch wél, charles... - en zeg, weet jy nu eigenlyk wie de dàder is? of - is die misschien weggevlucht?" "neen, die dader heeft een ambulance gebeld en heeft meê gewacht tot die arriveerde." "maar - hoe heet die mens dan? en waar is die? waar woont die?" hy weet van NIKS, hoor. en zyn moeder weet blykbaar eveneens van NIKS. de paar ziekenhuis-betrokkenen (telephonistes, verpleegsters) konden me ook niet voorthelpen. op den duur dacht ik: foert dan, zeg.
daarna weêr te voet naar de rataplan, voortwerken aan de soundscape van "ik ben bly als het regent"... daar zyn we netjes doorgeraakt, dus: we zitten op schema. zou onderhand graag de echte kostûums eens willen aanhebben, wel...
van die repetitie rechtstreeks overgereden naar mortsel, de lààtste woonkamer-try-out in deze reeks (we hebben twaalf try-outs gedaan, de laatste tien daarvan op veertien dagen tyds; perfecte methode om in te werken, om "op mekaâr afgestemd geraken"- al moet ik wel nog altyd iétsje beter leren luisteren naar gert. luisteren is de grootste kunst op scène.) onszelf beiden hongerig wetende, ons op de hoek van het huis alwaar we gingen spelen, naar een warm, kwaliteitsvol, drukbezocht chinees restaurant begeven. dit was nog eens behaaglyk, toch?... nà het eten bestelden we nog een tomatensoep.
welk laatstgenoemd voedsel slecht verteerde, een te vadsig levensgevoel gaf dit om, meteen daarna, zomaar vlotjes te kunnen gaan optreden,- - maar: het kwam toch aardig los...
weêr naar huis - alweêr file op de ring, niet in onze richting, gelukkig, maar wat veroorzaakt nu al drie dagen lang die file daar, zo laat op de dag?
okay...
morgen is het een zondag...
en de dag dààrna waarschynlyk een maandag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu