ongelooflyk hoe weinig dingen je op één dag tyds voor mekaâr krygt. daar is dan wel een troost: het inzicht dat er zich spoedig, als alles 'n beetje meêzit, een niéve dag aandient - maar dan nog. je gaat zitten aan je bureau, je staat weêr recht voor een tas thee - en, hopla: je ziet, met een schok, dat het intussen weêral vier uur snachts is geworden... vier uur!!... dees is toch niet gewoon?... binnen vyf weken ben ik geen vierenveertig meer - en dit, terwyl een waarzegster, in londen, my ooit 'ns voorspelde, tegen betaling zelfs, dat myn vierenveertigste levensjaar hét jaar van alles ging worden. nog altyd niet onmogelyk - alleen: àls dat waar is, dan zal ik het nadién pas merken, misschien pas op myn sterfbed. "ja, toén - toén is alles veranderd..." heden zie ik er niks van...
morgen komen nana en lizzie op bezoek, savonds althans. overdag komen tine linkie-toy en myn petekind mirthe langs.
eenieder zeurt steeds over de feestdagen, maar ikzelf ben er een fan van... van my mag het àlle dagen kerstmis wezen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu