was 'n goeie vriendin van me in de jaren negentig...
deed meê de feestjes in camping kosmos...
die zomer gingen we aldoor van de gentse feesten naar westende en dan weêr terug...
donderdag 31 december 2015
oudjaarsbunnie
was 'n goeie vriendin van me in de jaren negentig...
deed meê de feestjes in camping kosmos...
die zomer gingen we aldoor van de gentse feesten naar westende en dan weêr terug...
wat deed je de voorbye woensdag
schaatsbaan, kerstmarkt, paardenkoets; chocomelk op de grote markt, bookshoppen in de fnac, astrid-plein-kermis; meêneem-italiaan in de pothoekstraat.
luv op facebook kreeg met deze photo op één uur tyds 200 likes... dus had ze niet voor niks die mooie frak aan, die éigenlyk iets te koud was...
saltimbanque
hy deed het érg goed, het publiek was echt dol op hem - en hy ook op hén...
toys
toch heet dit niét, ziende hoe speels myn kindjes zyn, "decadent"...
woensdag 30 december 2015
dinsdag 29 december 2015
kerstbrief
toen hernan cortez
met slechts een paar honderd soldaten
uit spanje kwam,
toen waren de inka's
met zesmiljoen -
maar mochten die
van hun priesters
geen oorlog voeren;
1511 was volgens hun kalender
juist een jaar waarin dat niet mocht.
de christelyke kalender
kent zo geen jaar,
en daarom zyn de offerfeesten
voor de bloedige zon van motehcuzoma
niet meer bestaande,
maar vieren wy wel nog altyd
kerstavond, jaar na jaar,
zelfs
in mexico en zuid-amerika.
state-of-being, 30 december 2015
***als ze jou hadden gezegd, lezer, dat het vandààg reeds de dag was van oudjaar, van oud-op-nieuw, aldus de 31e december; dan had je dit zeker en vast argeloos aanvaard; dus: geef toe dat deze waarachtige dag, deze 30e december, een woensdag nog wel, een gratis en algeheel onverwacht aangetreden geschenk voor ons is. een dag langer te leven - het mooiste cadeau dat er bestaat...
***de glazenwasser is langgeweest, vandaag... voorts heb ik, telephonisch, twee zondagnamiddagen gereserveerd by lakonia, het overdekte privé-zwembad te berchem, byzonderlyk voor de kindjes toch wel...
***een belangryke strategie om aan het werk te geraken: nooit bezig te zyn met een verlangd resultaat, wat immers moedeloos maakt, en vermoeid op voorhand; maar wel, in plaats daarvan, jezelf een zo kort mogelyke duur van arbeid opleggen. dus niét denken:"ik word nu geacht om een integraal toneelstuk te zien neêr te schryven", doch wel:"met graagte zal ik nu meteen, gedurende strikt één halfuur, die schetsen van gisteren nog 'ns bekyken." en dan weêr op naar het volgende...
drie biografemen rond gerard reve
1. hy serveerde je soep die zo dik was dat je er een lepel in overeind kon zetten: omdat hy graag bliksoep at - zonder die met water te verdunnen.
2. erwin mortier begaf zich, in reves buitenverblyf "de albatros" in frankryk, dagelyks naar het naburige dorp om daar zyn gevoeg te doen: omdat in "de albatros" zelf, de wc-holte een smerig stinkend rond gat was in het midden van de douche.
3. in zyn studententyd (hy studeerde letterzetten) ondernam hy één keer een oprechte zelfmoordpoging, door van een brug te springen, maar zonder ermeê rekening te houden dat hy zeer goed kon zwemmen.
maandag 28 december 2015
waar was je te maandag
state of being, 29 december 2015
hier nog 'ns klassiek overzichtje van de dag, "wat deed je te maandag" - al ben ik nauwelyks buitengekomen, en al heb ik volstrekt niemand gezien. evenmin kwamen er overdreven veel als geniaal te bestempelen bedenkingen in my op.
redelyk langdurig, om te beginnen, in bed blyven liggen, dat al zeker; abusievelyk in de veronderstelling verkerende dat luv en de kinderen de gehele dag uithuizig zouden zyn. doordat nana ramael hier zonet is blyven logeren, is dit grote, brede bed van my, geheel op het einde van de rechtse vleugel van ons huis, voor het eerst in zes maanden algeheel opgemaakt geworden, gerenoveerd en ververst, heel fyn.
overigens ook twee perfecte jeansbroeken van me teruggevonden (maar dan in de badkamer), van dewelke ik was vergeten dat ik die onbedongen in myn bezit had. in een erg rekbare stof, voelt sportief rond m'n billen, opnief heel fyn...
in aanwezigheid van m'n bedryvige kroost, zelf uitgebreid neêrliggende in de witte, leêren driezit, toch zeer gedurig kunnen voortlezen in nop maas' biografie van gerard reve. een uur plus een half daarna, rond één uur smiddags, opnief gaan slapen, namelyk tezamen met rocco james conan, voor diens middagdutje. daarna precies één uur lang met mollie zitten arbeiden aan haar sticker-boek, onderwyl luv de boodschappen ging doen.
rond een uur of vier met de kinderen de straat op, mollie met de step, in een razende vaart, en rocco james conan met de driewieler, dewelke dan weêr gesaboteerd blykt door lekke banden. nog steeds is het weêr, voor het momentum van het jaar, krankzinnig zacht. heel eventjes in de kleine speeltuin hier om de hoek toevende, toch wel weêr, jammer genoeg, een angstaanval gehad, opnief die angstaanval omtrent het nakende post-feestdagen-syndroom; vanaf de derde januari zal het weêr zover wezen; wanneer, dit hoeft geen betoog, de zomer wegebt, kan een mens dit gemakkelyk aan: met dank aan het vooruitzicht op de oneindige kerstdagen, waartydens het verdonkeren der namiddagen en het toenemen van regen, vocht en bittere wind, een huiselyke atmosfeer oproepen, die er één heet van geborgen feest-achtigheid ("winter kept us warm"); vanaf de derde januari evenwel, heerst het bleke daglicht overdag, de kille maanlucht by nacht, en beide zonder een tweede betekenis, met geen enkele kans op verpozing; het uitzicht op verlossing té ver weg - januari, februari, maart, april en ja, doe ook de maand mei d'r maar by: we zullen blyvend kopje-onder worden geduwd, de verslensing zal zyn totààl...
een oplossing zou zyn om aan het paasfeest véél meer allure te geven - maar hoe bereik je dat in je eentje??
vervolgens met de bakfiets naar de dekyserlei getrapt, voor een zeer aangenaam diner... wel enigszins jammer dat die italianen daar niet meer buiten serveren, hoewel op hun grootse, houtreen terras de buitenbranders wel degelyk werken; onbegrypelyk... al kon zulks de pret dus niet derven; wy, de familie baeken-vanreusel: een fantastisch fabriekje...
rond een uur of negen savonds voortgekeken naar de 32e aflevering van "arrow". meestal maakt de held, oliver queen, zyn vyanden dood, en wel liefst (hoe zou je zelf zyn) met pyl-en-boog; doch nu, voor één keer, heeft 'ie toch, op aandringen van zyn secretaresse, zyn vyand laten leven; en, ziedaar: meteen tot ieders spyt!!... want inderdaad: zelfs vanuit het gekkenhuis blykt die slechterik nu in staat, voort te gaan met drugs-dealen en wurgseks... waardoor, ten onrechte, de beste vriend van oliver queen, en dan nog wel door zyn schoonvader, die een commissaris is, wordt vervolgd op leven en dood, ten zoveelste male... op het einde van deze aflevering zegt die vriend dan ook, tegen oliver queen apart:"ik bied myn ontslag aan!" hoe het nu verder moet, weet niemand.
inmiddels werd het ietsje na middernacht, en ga ik, denk ik, voort, als het mag, met wat ik drie dagen geleên reeds aanvatte, namelyk het her-talen, zoals dit heet, van myn kluchtige toneelstuk "pech en geluk"; de amateur-toneelkring van vosselaar wil het nu immers opvoeren: maar dan naar eigen geografie aangepast (een halfjaar terug speelde het in turnhout); de titel, "pech en geluk", wordt op vosselaars verzoek alvast naar "tegenslag en chance" hertaald...
op de achtergrond speelt, komende van youtube, "acht uur slaap- en deltagolven-muziek"...
reviana
het is verre van nief (daterende van vyf jaar terug): het monumentje dat machelen-zulte plaatste voor haar gewezen inwoner gerard reve: een stenen muur met daarop een gedicht van reve. hier staat evenwel, zowaar, een typ-fout: in plaats van "niets anders dan duisternis en Dood", schreef reve in het echt:"niets dan duisternis en Dood".
de gemeente machelen-zulte wilde het woord "anders" daarom gewoon wegvlakken, om daar dus een witte spatie te laten; maar woelrat schafthuizen, reves metgezel, eiste, en kreeg gelyk, dat het gehele monument opnief moest...
waar was je de voorbye zondag
dat gaat dus over vyf uur quasi non-stop doorlullen...
toch is myn stem nog in tact...
state of being, 28 december 2015
al een paar avonden op ry ben ik ermeê doende, heel erg oude proza-teksten van circus bulderdrang onder handen te nemen, by wyze van vacantie; om daartydens dan eventjes niét met iets dringends bezig te hoeven te zyn... de dagen tussen kerst en nieuwjaar zyn, by nader inzien, toch wél, in zekere zin, talryk - met name: wanneer je ze gierig uitbesteedt... een lauwe spelonk om ons in onder te buigen - zolang, in haar slaapkamer, de mollie my niet aanroept, gevat door 'n zoveelste rare nachtmerrie in het midden van de nacht...
wat de actuele culturele omgeving betreft, lezers, bekruipt my sommigerwyle de puberale goesting om het àlles, volstrekt onsubtiel, te veroordelen; om uit te roepen dat àlles, maar dan ook àlles dat je vandaag ziet of leest of hoort, verdomd langdradig is, en verdomd oninteressant en vals en gelykvormig en strontvervelend; àlle auteurs: strontvervelend; en àlle hedendaagse acteurs en performers, àlle komieken en muzikanten die je ziet, àlle festivals, alle televisie, alle jongeren - - BORING BORING BORING!! - de brand erin!!!!
maar dan zeg ik; komaan, het valt toch wel meê...
byvoorbeeld: dona oxford, de pianiste, daar kreeg je vanmorgen toch kippenvel van (zie: afterlink!!...)
zondag 27 december 2015
agenda
state of being, 27 december 2015
kon deze ene, donkere, door mensen versierde halve week nu maar voor eeuwig blyven voortduren... de feestdagen zyn wél een zeer byzonder iets; het vooruitzicht op die kille, helwit verlichte dagen direct daarna, de zesde januari, de zevende januari, dié jaagt schrik aan; als tl-buis-lampen die worden ontstoken, nadat juist de heilige brede kaars van god zelf werd gesnoten... waarom willen die mensen die, omdat het modieus staat, tégen de kerst zyn, die tégen nievejaar zyn, dit niet toegeven: dat de katholieke feestdagen de énige échte ontsnapping zyn uit onze dagelykse routine, dat ze een perron vormen vanwaar-af we zicht hebben op die trein.
myn overburen hebben daar met hun ramadan een gehele maand voor; wy moeten het met zes of zeven dagen zien te rooien...
zaterdag 26 december 2015
state of being, 26 december 2015
ongelooflyk hoe weinig dingen je op één dag tyds voor mekaâr krygt. daar is dan wel een troost: het inzicht dat er zich spoedig, als alles 'n beetje meêzit, een niéve dag aandient - maar dan nog. je gaat zitten aan je bureau, je staat weêr recht voor een tas thee - en, hopla: je ziet, met een schok, dat het intussen weêral vier uur snachts is geworden... vier uur!!... dees is toch niet gewoon?... binnen vyf weken ben ik geen vierenveertig meer - en dit, terwyl een waarzegster, in londen, my ooit 'ns voorspelde, tegen betaling zelfs, dat myn vierenveertigste levensjaar hét jaar van alles ging worden. nog altyd niet onmogelyk - alleen: àls dat waar is, dan zal ik het nadién pas merken, misschien pas op myn sterfbed. "ja, toén - toén is alles veranderd..." heden zie ik er niks van...
morgen komen nana en lizzie op bezoek, savonds althans. overdag komen tine linkie-toy en myn petekind mirthe langs.
eenieder zeurt steeds over de feestdagen, maar ikzelf ben er een fan van... van my mag het àlle dagen kerstmis wezen...
vrijdag 25 december 2015
kerstavond
verdwaalde photo
live in deStudio, de voorbye zondag om zeven uur smorgens...
ik herinner me die jongen daar vlak voor me, die was ladderzat - maar inmiddels alweêr bezig met terug nuchter worden...
afterLink
het is toch niét zo gek om te denken dat shakespeare zyn teksten liet schryven door philip marlowe...
