één biografeem

de amerikaanse professor charles wallace moést en zou iets méér te weten komen over de raadselachtige william shakespeare. decennialang doorzocht hy daarom, zeven dagen op zeven en achttien uurs per dag, alle mogelyke zestiende eeuwse documenten die eender welke engelse bibliotheek hem maar ter inzage wilde geven. na veertien jaar kwam hy effectief één keer shakespeare zyn handtekening tegen (afgekort als "wilm shaksp"), namelyk als getuige by een echtelyke twist. geleidelyk aan echter, werd charles wallace integraal paranoïde van deze noeste arbeid. hy begon te denken dat bibliothecarissen stukken voor hem achterhielden en dat zelfs de britse regering hem tegenwerkte. na nog een paar jaar wroeten in alle mogelyke zeer oude papieren, gaf hy zyn shakespeare-studie op, en zette hy zich aan zyn àndere passie: hy was ervan overtuigd dat hy een systeem had gevonden, om gewoon op het gezicht, te kunnen detecteren in welke grond er olie zou zitten. met zyn laatste centen kocht hy een lap grond in wichita fall, texas. miraculeus genoeg: het klopte, hy stootte daar op één van de allergrootste oliebronnen ter wereld.

   toch stierf hy, kort daarop, als een ryk, maar zeer ongelukkig man...