het bloggen op deze oude, beschimmelde computer met zyn stramme, hakkelende klavier is geen pretje, dus optenief ga ik het kort houden, folks; gewoon hier deze "state of being", en daarna weêr gedaan ermeê...
smorgens vroeg nog eens intens aan het "leviteren" geweest, was byzonder lang geleên... dit gaat, voor de niefkomers, om een soort van een droom-toestand, die evenwel meer "echt" aanvoelt dan een gemiddelde waaktoestand, en waarin ik meestal wel niet werkelyk "uit myn lichaam opstyg" (heb ik ook wel 'ns beleefd - maar dat hoeft zéker niet elke dag!), doch wel zyn het dromen waarin ik, op een gegeven ogenblik in de tyd, de controle over myn eigenste lichaam loslaat, wat niet evident is om te doen, en waarop dit lichaam dan in onvoorspelbare, traag vloeiende bewegingen door de gehele ruimte gaat beginnen zweven; griezelig en heerlyk tegelykertyd - zoals alle byzondere dingen... nadien word je er verlicht uit wakker, dwz je hebt het gevoelen, iets dichter by de ontsluieringen te hebben gestaan van de geheimenissen des levens; maar toch weet je nog altyd niet méér...
waar het vandaan komt, weet ik niet; maar: weinig slaap hebben, heeft er in het algemeen zeker wel iets meê te maken...
dit klavier typt nog slechter dan gedacht, goddomme...
rond het middaguur opgestaan, my spoedig gewassen daarna, niet zonder het nieuws dat intussen speelde, als byzonder banaal te ervaren. vervolgens met relatieve haast en betrekkelyke spoed, met een zonnebril op, de wagen in; richting kasterlee, voor een vergadering met guido belcanto en zyn manager kris eelen. guido kwam te laat; hy was de afspraak zelfs vergeten, en bevond zich, in plaats van by ons, in het zwembad van beerse. nochtans ernstige business; de bedoeling is, in alle ernst bovendien, dat ik voor het najaar van 2018 een uitgebreid theaterwerk voor hem uitschryf én regisseer. waar reeds allerlei byzondere details meê gemoeid zyn - maar: kris vroeg my met nadruk, by ons afscheid na een uur:"zet dit nu niet meteen allemaal reeds op je blog..."
nadien abusievelyk een verkeerde afslag gepakt. dwz: de juiste afslag, maar in de verkeerde richting; aldus na een tydje merkte ik ineens, dat ik in nederland toefde!
wat komt omdat ik lichamelyk helemaal ben "opgefokt", met name door die zwemparty van twee uurs, de voorbye zondag. ook luv zit ermeê, zegt ze; rillende spieren, adrenaline, onrust...
om halfzes savonds mollie naar de turnkring gebracht, en onderwyl met rocco naar myn grootouders verder-gefietst, die daar om de hoek wonen. ze bleken niet thuis, maar ik kon wel binnen. myn pa en ma zyn nu finaal bezig met in dit huis in te trekken, dwz met hun finale verhuis; het stond er zo erg overhoop, dat ik alle grootste brol voor ze byeen heb geharkt; nutteloos campeergerief, rieten manden met daarin porseleinen bokalen, photo-albums van té verre vrienden, et cetera; en al dit spul heb ik naar my thuis, naar myn leêge garage overgebracht. toch eventjes meê zoet geweest.
god, ik kan deze typmachine gewoon niet meer aan. ik zit nog niet in de helft, maar dit gaat gewoonweg niet...
Er is er hier ééntje zeer curieus ze!
BeantwoordenVerwijderen