iedere dag een sonnet

SLAAP IN

toen ik, als jonge twintiger, op reis ging naar lissabon,
om jagen te gaan op salamanders,
toen was ik waarschynlyk geheel iemand anders
dan toen ik, jaren nadien, aan antarctica begon.

ook myn ziel bestaat uit talloze meanders,
tegelyk zynde maan, wolk en zon.
uit my plukt de dag als uit een grabbelton
myn eigen tegenstanders.

alleen wanneer ik inslaap, voelt myn leeftyd eender.
dan ben ik voor de eeuwigheid steeds diezelfde leender.
wie merkt wanneer hy geeuwen gaat een werkelyk verschil?

wanneer het zich ontwaren laat: 't is morpheus die het wil?
dan worden wy aan tafel, luidruchtig en vermetel,
ginds intussen mollie, die zich voelt wegzinken in de zetel.