iedere dag een sonnet

VENUS & ADONIS

onderweg met de trein,
langs velerlei achtertuinen,
geleek het my zeer fyn
in shakespeare te grasduinen.

waarom ras door een everzwyn,
dat plotseling daar kwam struinen,
geveld werd door een vreemde pyn,
adonis in alruinen.

hier werd ik door niks afgeleid
en had ik al m'n tyd.
en toch kon ik niet studeren.

toch kon ik ook niks noteren.
algauw werd, door m'n venster ziend,
dat opstel nooit meer ingediend.