overdag weêr te berchem, de wittestraat, thuis by tim clement, de soundtrack voltooiende voor myn toneelthriller. zeer zonnig weêr, en telkens nét op tyd gaan bysteken in de parkeermeter...
in de late namiddag dan weêr een fenomenaal bly leventje in de warme, mooie tuin, met de kindjes die zich afwisselend uitleven op de schommel, de trampoline en met de koude waterkraan...
buiten eten, zalm...
savonds naar een aflevering gezien van de wel zeer trage serie "outlander"... wel nét mooi genoeg om te blyven zien...
een hoop telephoons gedaan rond productionele problemen betreffende die toneelthriller maar weêr, doch voor myzelf tevens twee nieve optredentjes binnengehaald, eentje wééral in aarschot, precies of ik heb daar een buitenverblyf...
snachts opeens extreem hard beginnen werken aan de schryf-tafel. ik maak nu ook een komische monoloog voor nele bauwens, in haar opdracht aldus... waar ik voor m'n eigenste one man shows al tydje met een zekere blokkade kamp, vanuit het gevoel onderhand "alles gezegd" te hebben (wat uiteraard niet klopt), schynt dit hier, lezers, een geheel frisse, nieve, creatieve sluis voor my open te schroeven: te noteren vanuit een vrouwelyk persoon... een waterval van krankzinnige inspiratie - ook een paar keer, al schryvende, zélf hardop mogen lachen (dwz gniffelen toch tenminste...)
witje en chocolate lopen weêr in de rondte, onderwyl... achter de boekenkast zy nooit meer gerakende - die is dichtgetimmerd, zorgvuldig (aan lies: die kast is feitelyk niet echt ingebouwd, maar eêr, om het zo te hebben, tegen de wand aangeklééfd, onlosmakelyk...)
ja, ik schyn tevreden met myzelf - alsook erkentelyk jegens de bemiddelaars van jahwe...
Dank je voor de info: een mens kan niet blijven functioneren als je slechts aan een hazenslaapje toekomt omwille van een paar konijnen.
BeantwoordenVerwijderen