VitalskiBlog

weêr thuisgekomen, eerst de konynen in hun kot gaan zetten - dé meest letterlyke vorm van "domesticeren". we zouden die dieren de hele nacht in de tuin kunnen laten, maar door ze snachts toch wél op te sluiten, maken ze deel uit van onze cultuur. smorgens mogen ze er meteen weêr uit.
    die vrienden zyn overigens al byzonder goed afgericht; zodra ze me savonds laat de tuin in zien lopen, springen ze éérst eventjes weg; maar: meteen als ik dan, in een bepaald ritme, met een bepaalde lange, dunne stok op de grond sla, weten ze hoe laat het is; en dan begeven ze zich naar hun kot: uit eigen beweging. hoe herderlyk van my...
    vanaf één uur snachts tot, denk ik, halfvier of zo: machine-kamer-time.
    beginnende met een telephoontje naar charles jarvis... alsmaar meer een sado-masochistisch gegeven, is dit. overdag belt en/of sms't deze kerel my zes à zeven keer per dag; "bel my!"; ik pak aldoor niét op, wat ik, denk ik, alleen maar kan overleven door te proberen daar een zeker plezier uit te putten - het kan niet anders, of hy moet daar ook zelf van genieten; hoe zou ook hy dit anders volhouden? rond middernacht bel ik hem dan eindelyk zélf op, veelal met tegenzin - dus vanuit, geloof ik, een zeker masochisme.
    "hey, alles goed?"
    "ja, man..."
    "wat ben je aan het doen?"
    "op youtube naar een documentaire aan het zien van joy division."
    "cool..."
    et cetera.
    subiet over tot de orde; - column voor de Streekkrant, vuilniszakken en oud papier buitenzetten, een twintigtal mails beantwoorden...
    - amen.