een zondag, met het gezinnetje opgesloten onder een schier onophoudelyke regenval. het regende zelfs te hard en te gedurig om, eventjes tussendoor, onze booschappen uit de auto te gaan halen. hoewel mollie toch in de hof is geraakt, om daar te gaan schommelen zelfs: namelyk met een paraplui in de hand.
voorts wordt vooral zy juist door dit waanzinnig makende zeikweêr tot een permanent kattekwaad genood - én tot erger; zo stond rocco james conan op een ogenblik onderaan de trap, en mollie helemaal bovenaan; ze liet een grote, plastieken, bomvolle fles water pal bovenop zyn kop naar beneên vallen.
tussendoor is, aan de eettafel, het gekul begonnen aan de toneel-thriller. morgen komen alle betrokkenen by me langs - om tien uur smorgens al!! op telephonische bestelling van nele en ann, de actrices, ben ik daarjuist zelfs, dwz nu, vannacht nog, twee scènes drastisch en integraal aan het herschryven geweest... wel ten goede... maar myn rug breekt... alleen het uitzicht op witje en chocolate hier in de zetel, verlichten de pyn...
dat zo vroeg op moeten subiet, da's het enige erge...
daarjuist had ik, na mekaâr, drie verschillende radio-stations opstaan, en ziehier: àlledrie hadden ze daar iets van the cure op liggen; a forest, boys don't cry, caterpillar girl. ikken-er dus geheel hiervan overtuigd geraakt: robert smith is dood gevallen! heb het nagekeken, doch neen: hy leeft nog... hy is dan ook, geboren in 1959°, lang zo oud nog niet...
ben, wat leeftyden betreft, myn grootmoeder, dwz ons moemoe, de laatste uren intens indachtig... zo kranig als die eêrgisteren oogde, te zaterdag in die binnenspeeltuin, met haar negentig lange leefjaren; en toch, warempel, nog integraal alert en zelfs met een mooie glimlach... uit die gedachte, dat beeld, put ikzelf heden daadkracht - geen wonder ook; ben ik niet, lezers, van hààr bloed en gebeente? ik voél het: dat ikzelf ook zo'n diesel ben, dat ik ook zo iemand ben die is gekomen om al de anderen te begraven...
wat niet wegneemt: dat ze al decennia lang kreunt onder de reumatiek, plus onder de herinneringen aan nazi-bombardementen op haar ouderlyke huis in 40-45...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu