rond vier uur in de namiddag my naar de permeke-bibliotheek begeven, voor een afspraak met ben bervoets, de technieker ter plaatse - ten donderdag doe ik daar die shakespeare-lezing. er zyn tachtig reservaties, er kan honderd man binnen.
het weêr scheen byzonder mooi, namelyk zonnig en helder, en eenieder oogde gelukkig. nadat ik een harde, droge, maar desalniettemin goddelyke smos-kaas binnenhad, verkregen by de naburige turk, kwam die technieker zich effectief aanmelden - maar: hy "zat nog in vergadering." hy zat, sprak hy, al drie uurs in die vergadering - en: dat zou nog een halfuur zo voortduren -"nochtans," bracht ik in, "er is niks dat niet op tien minuten tyds kan worden uiteengezet.
uiteraard dit wel een zeer mooi cadeau zynde: met haast en spoed by een bibliotheek arriveren - om daar dan te horen te krygen, dat je je nog een halfuurtje moet zien bezig te houden.
pertang: ik begaf my, merkten-ik zelf, naar buiten, het sprankelende köningspleintje op... een halfuur rondstappen door antwerpengrad... jihaaa...
in kuststeden of op kleinere eilanden zoals byvoorbeeld malta, heb je aldoor de indruk dat zich, door gods wegen, achter iedere minste, hellende straathoek opeens een odysseïsche zee zou kunnen openbaren, en zo voelt het, gek genoeg, ook in 't koekenstadt steeds aan; achter dié gevel gaat er zich iets voor je uitstrekken, achter dié hoek ligt de côte d'azur - in waarheid totale bullshit, het is er overal diezelfde, betonnen mierennest; en toch: op volstrekt ondoorgrondelyke wyze word die verwachting nooit teleurgesteld... de rosenfeld stelt nooit teleur, zeker nooit komende van bezyden het atheneum...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu