De Bezoeker

er komt iemand rond negen uur savonds in jouw woonkamer naar binnen gewandeld. had je de voordeur dan laten opstaan? neen, toch niet dat je wist...

    "luister," zegt hy. "ben jy de man die zus of zo heet?"

    "eh - ja, dat... dat ben ik, ja..."

    "luister - ik behoor tot een uiterst, maar dan ook werkelyk uiterst criminele, uiterst gewelddadige bende. en vanmorgen in rotterdam hebben we een uitgebreide vergadering gehad - over jou specifiek."

    "echt?"

    "een uur lang zyn we met ongeveer twintig bende-leden aan het bekyken geweest wat alle mogelyke manieren zouden zyn om jou extreem veel pyn te doen. dat wil zeggen: om jou pyn te doen, maar ook om die twee of drie mensen pyn te doen, die jou het àllermeest genegen zyn."

    je komt op het idee om de radio eventjes uit te zetten, maar je krygt daar de kans niet toe, want hy spreekt eenvoudigweg voort. "we zyn op ideeën gekomen om dingen te doen - met jou, maar eerst met de jouwen... dingen die jy je, op dit moment, niet eens kan indenken,- dingen waar in principe geen woorden voor zyn."

    "dan... dan bel ik toch de politie..."

    eerst, toen hy pas binnenkwam, zag hy er gewoon uit; inmiddels geniet hy de uitstraling van een totale satan, tot àlles in staat,- àlles.

    "dat klopt," zo raadt hy jouw gedachten.

    je vraagt hem wat hy dan van je wil.

    "we zullen jou toch wél met rust laten, maar dan op één enkele voorwaarde - dus: dat valt meê, toch? er is niks aan de hand, je leven gaat weêr zyn aardige gewone gangetje - àls je tussen vandaag en twee maanden, volledig uit dit huis zal zyn verdwenen. je mag gaan waar je wil, en doen wat je wil, maar je moet binnen de twee maanden totààl en voor altyd uit dit huis weg zyn."

    de man kykt nog eventjes gezellig in de rondte, en wandelt weêr naar buiten.