edgar allan poe versus longfellow

Iedereen kent Edgar Allan Poe (1809-1849), maar wie in Europa kent nog Henry Wadsworth Longfellow (1807-1882)? Sommigen zullen op een quiz nog weten uit te roepen dat deze Hemingway avant-la-lettre de schrijver is van het lange gedicht "The Song Of Hiawatha", er nog aan toevoegend dat dit epische poëem ooit werd vertaald door onze eigenste Guido Gezelle (1830-1899), die, in een van de laden van zijn schrijfbureau in de pastorij van Roeselare, inderdaad letterlijk een originele tomahawk én een vredespijp bewaarde. Maar wie weet nog, dat dit gedicht van Longfellow staat gecomponeerd in trocheïsche tetrameters?

    "Trocheïsche tetrameters", dat is een bepaalde soort van letterkundig rythme-patroon. De trochee is een tezamenspel van twee lettergrepen, de eerste lettergreep aan nadruk winnende, ten koste van de tweede lettergreep. Een voorbeeld van een zin in trocheeën: "Jerry Bill z'n hart sta stil." Dit levert in het algemeen een zeer gezwinde, zeer balladische muzikaliteit op, perfect om de lichte, snelle, sportieve figuren van Longfellow te blijven achterna rennen, verwoed op hun zwerftochten door de uitgestrekte wouden en rotsvlakten van Lake Superior, Michigan. En zeker dus wanneer die trocheeën, zoals bij "Hyawatha" het geval is, ons geserveerd worden in tetrameters; willende zeggen: telkens vier trocheeën op rij. "Jerry Bill z'n hart sta stil," is een jambische tetrameter, tel het na.
    (vervolg morgen...)