vrijdag 30 juni 2017
waar was je ten donderdag
in dier opdracht gaan bert en kik begin september
een kleine expo maken betreffende maarten luther...
donderdag 29 juni 2017
waar was je te woensdag
met de humanisten dorien en harry...
in 2018 ga ik toch weêr mooi optreden in négen rusthuizen!
avond
en sinksenfoor...
dit is helaas de perfecte metafoor; aldoor samen te moeten zien voort te fietsen op een extreem kleine fiets...
nacht
eind november doen we een hommage aan irene vervliet.
op de valreep begon 'ie m'n musical-libretto nog te redigeren, daarom werd het zo laat...
woensdag 28 juni 2017
te zondag in heist
toch wel tof dat ik aanstaande zondag naar cc heist mag, om de new power generation aan te kondigen, de muziekgroep die prince begeleidde vanaf 1990. ik zal er maar zeven woorden zeggen, "ladies and gentlemen, please welcome the npg.", maar: voorts mag ik er een vlieg op de muur zyn tydens het diner vooraf, backstage.
als je zegt "the new power generation", loopt er wel vanalles mis, nog los van het gegeven dat die groepsnaam altyd wel een beetje lullig heeft geklonken - lang niet zo sterk als, voor de band daarvoor, "the revolution"). maar bovendien: princes muzikanten kwamen en gingen, drie decennia lang, onderwyl zyn groep wél altyd dezelfde naam bleef dragen. alles by mekaâr heeft er daarom, zonder overdryven, een kleine honderd talmuzikanten van de npg. deel uitgemaakt.
myn lievelings-line-up voor de npg is, wat gigs betreft, die van 2002-2004: rhonda smith op de bas, de absoluut geniale renato neto aan keyboards, en princes beste drummer ooit, john blackwell, aan de drumkit. maar: de line-up die naar heist komt, heeft ook recht van spreken, misschien meer zelfs; grosso modo zyn het de alleréérste npg-leden ooit, stammende van de line-up van 1990-1993. die band had behalve op het podium, ook in de studio veel meer zeggenschap dan voor prince gebruikelyk was. ze waren daarom echt wel een "groep". alleen is de dikzak michael bland er niet by - die de drums deed van jams als "get-off", waarin je het fysieke gewicht van die man kan horen, BAF!! BAF!! BAF!!
morris hayes, present in heist, is voor prince wat vyageslav molotov eêrtyds voor stalin betekende: een die-hard, van dienst in het leger vanaf 1989 - tot 2012; officeel daarmeê dé meest langdurige princeling van allemaal.
het wrange neven-effect is wel dat weshalve dus ook de gameboyz, met onder anderen de gewraakte "tony m", present tekenen. deze tony m. word door vele prince-fans werkelyk gehààt. alleen larry graham heeft nog meer vyanden - doordat dié het is, door wie prince een jehovaäan werd. maar met tony aan z'n zynde, deed prince begin jaren negentig zyn lamentabele gooi naar hiphop en rap. zet je de slèchtste muziek uit princes oeuvre aan, dan kom tony m. eraan; "live 4 love", "jughead," et cetera. myn persoonlyke sympathie voor de man is wel gegroeid door een recent interview met de man op de "peach & black podcast"; daar zegt tony dit hier:"onafgebroken kwam prince me vragen om een heleboel muziek van hem vol te rappen. ik vond dat zelf geen goed idee! ik vond die muziek niet erg goed, en dat rappen maakte het er zeker niet beter op. maar: prince zelf beleefde het anders, die was er zelf aldoor razend enthousiast over. ik kon hem gewoon niet afremmen." alsook:"ik was erg jong, en zyn overdreven appreciatie stemde my euforisch." mooi he?
leadzanger in heist is andre cymone, de alleréérste princeling ooit; in die zin, dat andre cymone tezamen met prince in een groepje speelde in het midden van de jaren zeventig, toen beiden nog prille tieners waren. ook op de eerste platen en de eerste tours stond cymone meê zyn mannetje (dus ook op princes àllereerste, meest voorbarige gig ooit, in het capri-theater...) voor andre cymone moet het een schizoïde gebeuren zyn geweest: de jongen die in jouw huis slaapt, die in jouw band speelt, die met jouw gaat basketten en milkshake drinken; en plotseling, twee, drie jaar later, staat die jongen totaal aan de top - onderwyl jezelf verweesd achterblyft, als "maar een gewone mens".
maar ja (zo literair ben ik hier bezig; dat er hier een alinea begint met de woorden "maar ja"...); die andre cymone heeft ook zelf drie solo-platen mogen maken, en die ontbolsteren wel talent maar geen waanzinnig talent. in 1990 produceerden-'ie een elpee van adam ant ook - eenvoudigweg onbeluisterbaar. maar: als onderdeel van the revolution in 1981, 1982, byzonderlyk de "dirty mind"-gigs, heeft die man wel totale geschiedenis geschreven. en ook simpelweg keigoed gitaar gespeeld.
te zondag ga ik hem zeker om een handtekening vragen...
mike scott aan de guitaar, is er pas bygekomen in 1997. toch was 'ie al vanaf 1984 druk aan het meêknutselen aan de zogenaamde minneapolis-sound. technisch-virtuoos is 'ie een van de beste gitaristen ter wereld. hy speelt eigenlyk evengoed als prince zelf, van dance-funk tot mud-rock. zelfs kenners kunnen met hun ogen dicht soms niet raden wie van de twee ze nu aan het werk horen.
(niet te verwarren: de zanger/guitarist van the waterboys heet ook mike scott. die hun bekendste single, "the whole of the moon", gààt over prince, althans volgens mike scott zelf.)
hoe goed of hoe slecht het zondag wordt, zal helemaal afhangen van de manier waarop andre cymone het aan de man brengt, denk ik. die staat voor de pittige opdracht om, met een geniale machine in zyn rug, in die leemte te springen...
dinsdag 27 juni 2017
overschat / onderschat
onderschat: jeanine bisschops
naar waarde geschat: de kaleidoscoop in mortsel
een paar losse krabbels
uit het schriftje...
checken:"equal idiots". opnief weet ik niet waar het vandaan komt...
in het zuid-afrikaans heet een egel een "krimpvark".
een oproep om op de bovengrondse parking van de kinepolis veel bomen te planten, voor schaduw...
"er bestaat geen lykwagen met een trekhaak."
"over trump discussiëren kan alleen vanuit psychiatrisch oogpunt." (fisk)
voorts ben ik druk doende, de "paardenpaternoster" van ernest claes vry te bewerken. dat is een heidens gebed, niet duivels maar wel des duivels; waardoor het dan ook gebeurt, dat soms middenin dit schryfwerk ineens de computer uitvalt, en andere zeer vreemde voorvallen; met het fenomeen ben ik bekend; byvoorbeeld toen ik ooit wel 'ns over heksery schreef, begon ook ineens het licht aan en uit te gaan; je hoeft niet zweef-achtig te zyn om dit te kunnen begrypen; het gaat minder over occulte rariteiten, dan wel over bepaalde wetten van de schryfkunst, het woord is iétsje meer magisch dan sommigen denken.
myn kinderen, die myn oneindige, hardop-declamerende werk aan al myn gedichten uitzweten, zyn ook nul tolerant tegenover juist dit hier. als ik opzeg "oktus boktus" roepen ze beiden:"niet doen!!"
myn kinderen, die myn oneindige, hardop-declamerende werk aan al myn gedichten uitzweten, zyn ook nul tolerant tegenover juist dit hier. als ik opzeg "oktus boktus" roepen ze beiden:"niet doen!!"
schets
(nog een halfjaar werk aan)
-zéér vry naar ernest claes
ongelovigen...
jullie hebben meer jaren in een kroeg gezeten
as seconden in een kerk...
luistert dan allemaal goed...
steekt uwlie duimen vast in uwlie vuisten,
en denkt aan de pijn die ge krijgt aan uw puisten,
en gelooft dan in christus z’n eerste visioen
- dan zal er in geen veertien dagen
nikske ofte niemand u kwaad kunnen doen.
ik zeg u as gene koster
ne peerdenpaternoster
voor onweer en kwaal
en om af te bleken
uw schismateken.
onder pontius bij pilatus
gekruist en gestorven en begraven in de bramen,
doe dicht alle ramen -
's vaders 's en zoon en 's heilige geestes amen.
oktus boktus,
ne kalversteert da gekrokt is,
in het land van riddedebie-sinaaie
waar de kiekens door hun gat kraaien
en de honden met hun staarten bassen
voor keesbrooien die aan de wilgen wassen;
daar liep ik van huis
met ne schedel vol gruis
tussen schuim en as
door koren en hoog gras
alhoewel kik daar nikske verloren ni was.
en zonder een wapen,
m’n vrouw lag te slapen,
m’n kinderen die wieren in vrede geschapen.
op 't helse plein van mageren hein
daar zag iet branden lijk pek en vennijn,
ik laat het u weten.
toen liet ik vier scheten
maar toch liep ik deur
voor m’nen eigenste geur
tot aan de kapel
van israël.
daar stond er ne monnik
da zag ik, da wist ik,
voor ’t heil van m’ne ziel
dreste dië wijwater op m’nen hiel
totdat z’ne kop uit den toren viel.
toen ik daarvan vernamp
maakten-ik dak daar wegkwamp.
zutem zatem zagemeel
het wier te laar, het wier teveel,
dan zijn ik door een wei gelopen -
et cetera...
maandag 26 juni 2017
agenda dees week
te woensdag, om 13:30u: vergadering in rusthuis "de pelikaan", met linda geeraerts.
te vrydag, om 14u: vergadering met theater malpertuus in de viggo's.
te zondag: presentatie van "the new power generation", cc heist
state of being, 26 juni 2017
omgeving - myn hier gisteren genoteerde weêrzin jegens de gewelddadig klinkende nacht in deze buurt, blykt vandaag van geen pathos; hier om de hoek, in de florastraat, zyn er twee automobielen frontaal op mekaâr gebotst. om in een woonwyk frontaal op mekaâr te botsen, daar moet je echt al keihard je best voor doen! de politie kwam ter plaatse - maar werd bekogeld met eieren en met een steen. vandaag vertelde de moeder van emiel, by wie rocco ging spelen, over een gelykaardige rel op het terlo-plein. armageddon komt dichterby.
nu, laat vannacht, is het wel weêr rustig. het ook wel juist een voorrecht zynde om hier middenin te wonen, om het niet te moeten vernemen vanuit een bange zetel ergens in de pampas, langs toch altyd zeer achterlyk gemaakte televisie-reportages.
fysiek - de gehele vrydag en de gehele zaterdag was het my raar ten gemoede, vanwege dat ene glas absint op donderdag. een lichtjes bedwelmende griep, die zich vanwege de buitenmatige hitte niet als dusdanig liet detecteren? vooral telkens vlak voordat ik moest optreden, wist ik my eigenlyk te slap om te helpen donderen. maar goed, dan toch, in de praktyk, de boel vakkundig doorwaad. zaterdagmorgen wel een dafalgan verorberd. vandaag alleen pyn aan die rechtse voetzool, weêr - misschien is het een cyste?
drie dagen geleden te snel ryst gegeten. myn teêre slokdarm weigerde dienst. verstikking. naar de lavabo gerend om, inderdaad, de boel er terug uit te kotsen. dit had ik nog nooit meêgemaakt.
arbeid - dat libretto is ongeveer klaar. hier had ik eerst, één jaar geleden, aandachtig een schema voor opgesteld, en daarna, in mei en juni, heb ik er iedere dag aan geknutseld en geschaafd; maar wat, lezers, als nu eigenlyk feitelyk, door god gewogen, die gehele tekst honderd procent knudde is, in de grond? wat dan? dat ik my nu dagenlang buig over nog één woord of één uitroepteken meer of minder - maar dat, in waarheid, het volstrekte geheel volstrekte brol is? dan heeft "corrigeren" geen avance - dan kan je dat libretto alleen maar op tafel gooien en zeggen:"sorry. het is mislukt."
myn vorige stukken ("een held van by ons", "pech en geluk" en "constance en mathilde") hadden telkens een uitzonderlyk uitgebreide soundtrack - maar: die kon je ook nooit helemaal op voorhand bepalen. je kan de effecten van muziek niet raden op voorhand, je moet dat soort dingen live uittesten. dus hoe kan je een musical beoordelen aan het script?
nachttyd: ik begin precies moê te worden... geplaagd als ik hier tevens word door één mug...
zondag 25 juni 2017
waar was je te zaterdag
voor cultureel assisterende vrywlligers, opnief "pinguïns" gespeeld;
de beste editie daarvan, tot dusver.
echt subliem...
begon rustig, maar werd om een of andere reden alsmaar meer krankzinnig...
onderschat / overschat
onderschat: het getal pi
naar waarde geschat: sparklehorse (zie: photo)
alternatieve feiten
1. dat marie-antoinette over haar uitgehongerde volk zou hebben gezegd "laat hen dan cake eten", is niet waar gebeurd. rousseau schreef deze uitspraak toe aan "een prinses", in een geschrift uit 1767, toen marie-antionette zelfs nog niet in frankryk toefde.
2. onlangs werden in west-falen, duitsland, honderden prostituees van de straat gehaald, door ze, na een snelcursus, werk aan te bieden in de knelpuntsector geheten ziekenhuisverpleegkunde. het succes van het project werd toegeschreven aan het feit dat deze vrouwen erg sociaal vaardig zyn, niet gauw ergens van walgen, en geen schrik hebben van fysiek contact.
3. in de zeventiende eeuw werd seks hebben eufemistisch wel eens "horizontale verfrissing" genoemd.
4. stephen king ontving voor de verfilming van "the shawshank redemption" slechts 5000 dollar aan rechten. hy inde de check niet, maar liet hem inlysten en stuurde hem zo naar de producer van de film, met de woorden:"voor als je ooit borgtocht-geld nodig zou hebben."
state of being, 25 juni 2017
ik weet my wel eens oprecht verliéfd op antwerpengrad - maar vannacht, na middernacht, bekruipt my er een bloedhekel aan; woonstraten waar dolgedraaide macho-chauffeurs doorheen razen als op een rodeo, met die scheurende banden altyd; al die legioénen idioten... je stapt even naar de nachtwinkel: niet zonder onderweg een stel jongeren in marginale trainingspakken een bushok te zien afbreken... zelf kan ik het goed aan - maar: wie wil zoiets aan zyn kinderen voorschotelen?
vluchten, als een reflex, heeft even weinig zin. m'n vriend gert jochems vatte het reeds voor me tezamen:"elders zal je je dan weêr ergeren aan andere dingen." en ook voor je kinderen kan je d'r geen efteling van maken.
zaterdag 24 juni 2017
prent vd week
klaarblykelyk heb ik herinneringen aan werchter sinds 1980, m'n negende levensjaar... ik herinner me dat m'n nichtjes de volgende dag tegen mekaâr aan het zeggen waren dat ze "allez allez" maar niks vonden... maar dat ze U2 heel goed vonden...
in dié tyd waren affiches nog oprechte dingen: één line-up, tien bands; alles geven, erop of eronder...
die industriële carrefours die festivals heden zyn, zyn àbsoluut m'n ding niet...
waar was je te vrydag
in september ga ik dus kunnen zeggen dat ik "van de zomer in werchter heb gespeeld."
was overigens zeer toffe boel...
marco mertens was er ook...
goed gegeten nadien...
afterLink
myn frans is niet goed genoeg om het gemompel van céline te verstaan. dus ik bly dat 'ie inmiddels werd ondertiteld in het engels... een zeer boeiend gesprek hier...
donderdag 22 juni 2017
waar was je ten donderdag?
savonds ben ik die photo-tentoonstelling gaan opluisteren in het oud havenhuis...
ging lekker, helaas wel een absint achterovergekapt die me nu nog steeds parten speelt...
