formidabel: de esthetiek van het hoofdpersonage. ik zal luv nooit bedriegen - behalve met wonderwoman - dwz als wonderwoman er zelf om komt, in uniform, dan ga ik niet weten hoe ik nee moet zeggen...
een van de beste cultuur-clashes ooit in beeld gebracht: duitse oorlogsschepen wanneer die naar het paradyselyke eiland der amazonen toe komen gevaren!
in het kielzog daarvan: wonderwoman die met zwaard en schild de duitse loopgraven van ieper bestormt.
adembenemend: dat vrouwen-eiland tout court, plus al die prachtige, machtige mevrouwen, in hun schitterende uniformen, by dewelke vooral hun lange, gezonde benen enorm goed uit de verf komen.
kicken: een paar keer wordt er in de film overtuigend vlaams gesproken. zelfs wonderwoman zelf spreekt twee zinnetjes vlekkeloos vlaams!!
minder: dat de rol van de oorlogsgod wordt gespeeld door diezelfde, overroepen, want in waarheid erg eentonige acteur die in het lamentabele derde seizoen van "fargo" gestalte geeft aan die aldoor kippenbouten etende maffia-overste. plus vooral het inzicht, dat die acteur hier nu, in wonderwoman, precies hetzélfde acteert.
daarmeê verwant: op een moment ontmaskert deze snorremans zich als dé oorlogsgod van het universum, en draagt hy opeens, door de hemel vliedend, een prachtig, wagneriaans aandoende ridder-harnas (half wagner, half samourai)- maar: onder die helm draagt hy op dat moment wél nog steeds die onnozele snor, hoe kan dit!!
enorm goed: de soundtrack, aldoor vloeiend, verpletterend.
eind-oordeel: in het slechtste geval zitten er, moet gezegd, scènes in, o bloggers, die wat gewoontjes zyn - maar: de scènes die mooi zyn, zyn goddelyk; een canvas dat op je aangezicht neêrspat, als een subliem schildery dwz als Kunst met een grote K.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu