zaterdag 22 juli 2017

state of being, 22 juli 2017


windstil, zacht warm. een van de meest volmaakte dagen in de geschiedenis van de mensheid. vooral de avond was geniaal.
    gelachen en gemediteerd, mosselen gegeten en in de shelley-biografie gelezen. met mollie alleen vanaf het landhuis dwars door de achterduinen, naar het strand, en helemaal de zee in.
    morgen is het jammer genoeg weêr voorby...
    deze photo hier is van eêrgisteren, want vandaag was het dus veel lichter en ongemeen zonnig zonder te heet te zyn; zelfs één meter boven de grond hing er een licht-pruisisch blauw tussen de mensen.
    ook rocco james conan deed een top-prestatie; doodmoê kwam hy laat savonds wenend thuis, om een goeie reden malcontent over iets; maar dan sprak hy, nog in tranen:"neen... ik wil niet meer wenen..." hy balde zyn vuisten en sprak:"ik ga stoppen met wenen!" en zo dééd hy. daar hebben we ferm voor geapplaudisseerd, wat ons betreft dit zéker voor herhaling vatbaar zynde!

1 opmerking:

  1. Volmaakte dagen

    Courage, zee-gekruide-strandkrijgers

    De zomer almachtig in het gesternte

    Niks sterft -ooit -nog -weer. Ramen en
    deuren wijd open, warmte binnengeslopen

    Witzand, dichtbije buitenland, vuil-blanke
    hellingen kalven af om het opaal der zee

    Te doen oplichten. Fossielen dragen ontblote
    voeten tot over grenzen tussen water en kust

    Zwaaiend groeten een in doen gebruikelijk
    ritueel bij vertrek aldaar. Terugkeer in zicht

    Uwes

    BeantwoordenVerwijderen

reageer hier en nu