smiddags zat charles maria nelson jarvis hier in de werk-kamer, hy droeg een rood jasje met allemaal kleine spiegeltjes daarop. snamiddags was ik in lokeren by tania en frans, om op zoek te gaan naar wat er wél goed is en wat er niét goed is aan de verhalen die ik heb geschreven; en savonds liep ik met mollie en rocco james conan door het beregende park noord, op zoek naar wilde konynen - voor de kinderen maakte het niet uit dat het regende, die vonden het heel normaal.
nu vannacht, na alles, komt op een angstaanjagende manier de vraag in my naar omhoog, wat deze drie zelfstandige taferelen van vandaag, onderling met mekaâr te maken kunnen hebben; waarom was die charles daar ineens, en waarom kort voordat ik naar lokeren moest? om welke reden blies het gesternte me nadién met de kinderen naar het park?
de vitalski-blogger zal zeggen: er is helemaal geen samenhang; A heeft niks met B te maken en B heeft niks met C te maken - maar dit zou toch té erg zyn? een mens kan zo toch niet leven? als àlles als los zand aan mekaâr zou hangen... zo is er geen geschiedenis mogelyk...
door de schuld van die klamme regenval in het park daarstraks, die m'n kleêren geheel doorweekten, overkomt my op dit ogenblik, om halfeen snachts, een zekere koorts-aanval, met als neven-effect het religieuze besef dat de onderlinge verbintenis tussen charles, lokeren en het park, van een verpletterende bovenmacht getuigt; dat er, door die drievuldigheid van vandaag, een byna bovennatuurlyke queeste-van-elementen tot verlossing is gekomen - maar zonder dat wy mensjes er besef van kunnen hebben.
p.s.: waarom kwam in het park uitgerekend priscilla ineens voorby-gefietst, in een jasje van luipaardvel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu