column streekkrant editie antwerpen

BELEIDSNOTA

Het Antwerpse Nachtburgemeesterschap is een louter ceremonieel iets. Ik mag overal gratis binnen, ’s morgens moét ik in bed blijven liggen, en als ik dood ben zal ik niet in de voormiddag worden begraven, maar één minuut na middernacht. Dat zijn allemaal zuiver vormelijke dingen, die verder niemand veel kan schelen. Toch stel ik eens om de zoveel dagen ook een beleidsnota op. Als ooit op een dag, bijvoorbeeld door Koreaanse kernraketten, àlle Antwerpse politici er het bijltje bij neerleggen, dan zal ik toch wél, heel eventjes, de baas zijn van ’t Koekenstad, namelijk in de overgangsfase naar iets volstrekt nieuws.

Bovenaan in mijn nieuwste beleidsnota staat genoteerd, dat op het Zuid onze Hippodroom weer zal moeten worden opgebouwd, exact naar het model dat men ooit gesloopt heeft - één van de domste dingen ooit gedaan. Er zullen ook geen bomen meer mogen worden gekapt. Voorts zal de Blauwe Steen meer publieksvriendelijk moeten worden. We leven in een voorzichtigheidscultuur die overdreven is, maar uitgerekend op de rand van de zeer diepe Schelde-rivier zouden er toch, voor onze kinderen, hekken moeten komen. Helemaal beneden, aan de waterkant, moet er ook één doorlopende richel worden geïnstalleerd. Wie nu in de Schelde valt,- het gebeurt!!-, heeft nergens iets om zich aan vast te houden, en kàn dus niet anders dan verdrinken. Ja, hier en daar kan je, bovenop de oever, een meters lange, ijzeren stang losmaken, om een drenkeling mee te hulp te schieten - dat instrument is zo onhandig, dat de redder gewoon méé het water in tuimelt.

Nog een laatste beleidsnota bestaat eruit, dat Antwerpse officiële stadsdichters tegen zichzelf in bescherming moeten worden genomen. De gedichten van Maarten Inghels zijn steengoed - maar: zijn nieuwste stunt, om een gedicht op zijn lichaam te tatoeëren, is een spijtige vergissing. De dichter moet àltijd uiting geven aan fundamentele twijfel, niet het minst aan twijfel betreffende zijn eigenste, talige vermogen. Zoiets resoluuts als een tattoo, eigenlijk zelfverminking, is aan die twijfel tegengesteld. Het staat ook haaks op de essentie van Inghels' talent, dat een schrijftalent is, en niet dat van een stuntmediaman.