column streekkrant antwerpen

FIETSOSTRADE

De luchtvervuiling en de lawines aan fijn stof in Antwerpen, zijn absoluut geen fabeltje. Mijn vriendin sukkelt met een longontsteking, ze gaat naar de dokter en die dokter vraagt:“Waar woon je ergens?” Antwoord:“Aan de Schijnpoort.” Wetenschappelijk ondersteunde repliek van de dokter:“Oei, dan zal dit zo rap niet kunnen genezen…” We kregen zopas dan ook wel zéér naargeestig nieuws betreffende de zogenaamde lage-emissie-zone; je zou daar heil van verwachten, maar neen: cijfers tonen aan dat sinds de invoer van die maatregel, die oude Diesels uit de stad weert, het fijn stof in de stad zelfs nog is toégenomen… Raar maar waar...

Meer hoopgevend zijn dan weer de beleidsplannen rond het verder uitbouwen van de Antwerpse fietsostrades. Wat een “fietsostrade” zeer preciés is, kan niet worden gezegd, er bestaat geen wettelijk onderschraagde definitie voor, maar er zijn wel enige “vaste kenmerken”: geen gelijkvloerse kruisingen met gemotoriseerd verkeer, een beter wegdek (bij voorkeur asfalt of beton), en de afwezigheid van verkeerslichten. Wat dat laatste aangaat, laten onze fietsroutes nog wat aan de verbeelding over - behalve in Mortsel: sinds eind september krijgt de fietsostrade daar overal voorrang op àlle andere wegen. Voor de gelegenheid kregen de kruispunten daar een nieuw, extra kleurtje en uniforme markeringen.

Goeie punten verdient ’t Stad dan weer wel met de geijkte breedte van de supersonische fietspaden: die bedraagt per decreet minimaal drie meter, wat breder is dan elders in het land. Vooral goed voor onze langste trajecten; de langste zijnde die van Antwerpen naar Hasselt, welk traject tachtig kilometers lang kan meeprofiteren van de rechte lijn van het Albertkanaal. Maar ook Antwerpen-Gent kan tellen, alles bij elkaar goed voor 55 kilometer. Het Vito, de Vlaamse Instelling Voor technologisch Onderzoek, heeft dit jaar de berekening gemaakt: voor iedere enkele euro die wordt geïnvesteerd in een fietsostrade, wordt er uit de gezondheidszorg tot 14 euro gerecruteerd.

Eén persoonlijke voetnoot: die àl te drieste, semi-professionele fietsers, die denken dat het hier om een koersbaan gaat, betonen zich in het voorbijsteken ongelooflijk agressief tegenover de meer relaxte fietser. Daarom zouden die semi-profs van de fietsostrade geweerd moeten worden!!