state of being, 22 oktober 2017

enige dagen terug opeens een zekere vernedering op myn bord gekregen hebbende, valt het de auteur, don vitalski, weêr eventjes moeilyk om hier nu aan confessionele letterkunde te doen... ik ben het geval, de wonde, waarachtig proactief aan het verwerken, vergelykbaar met een stel vingers dat onafgebroken langs een splinter duwt en wryft, teneinde die splinter d'r weêr uit te krygen. en ja, het vordert wel.

    enige regels tussendoor;

    -eerlyk waar heb ik er àlles voor over om goed theater te maken - maar: ik steek er nog geen pink voor uit om een goed theatermaker genoemd te worden. daar kan ik echt op geen enkel niveau meê bezig willen zyn.

    -nergens byhoren, is juist een zegen. 

    -het probleem is verwerkt: van zodra je begint gewaar te worden dat het een afgezaagd probleem is. verdomd àf-ge-zaagd!!

    -plus: de problemen die je hebt, zyn in de grond byna altyd de problemen van anderen. iemand anders heeft een probleem en dat probleem komt dan tegen jou aanleunen.

    -weet je wat écht erg is?,- een jaar of tien geleden gebeurde het ineens, dat myn prostaat ineens heel erg gezwollen geraakte; met als gevolg dat die myn urine-leider helemaal afblokte; dwz ik kon niet meer plassen, geen één enkele druppel - myn blaas stond letterlyk op ontploffen. en dan gingen ze ten slotte met een sonde door m'n dick!! aah... honderd keer na mekaâr die "vernedering" van eêrgisteren, of één keer nog eens die sonde op bezoek - believe me, dan kiest iederéén, met aandrang, voor dat eerste!!