state of being, 20 november 2017

het is goed dat myn haar is geknipt... ik wacht er altyd nét iets te lang meê; op dat feestje van charlie en later in de hopsack viel het aardig meê maar tussen die meer afgeborstelde mensen op die vernissage van axel, daar wist ik my beschaamd - wat een vette kop, wat een vieze, vuil haar-bende - ik was byna te beschaamd om nog met iemand te staan praten.
    en het is nog beter dat het luv is die myn haar heeft geknipt, zo sparen we de kapper uit maar vooral de excursie en nu ben ik met liefde gehouwen...

hoe ga ik dit weêr moeten aanvangen? beginnen by het begin van de dag, why not...

    ik werd tot driemaal toe uit m'n slaap van de voormiddag gewekt; één keer kwamen de kinderen iets laten zien, daarna kwam één van de kinderen iets weghalen, en daarna kwam er een kind by me aan aanbrullen omdat de ander zyn tekening had verscheurd. zodoende veel te vroeg moeten opstaan (inslapen gaat op den duur niet meer), maar hiérom was het dan ook juist een zondag; een zondag met volstrekt geen verplichtingen in het verschiet, en zelfs geen enkele uitstap. a day after the war. wal tussen twee bootranden.

    aldus in de zetel gelegen, met oordopjes in, een goed uur voortlezend in "de grote ontsnapping." dat boek begon eêrtyds met een inderdaad erg adembenemend ontsnappings-relaas; maar inmiddels is het laat in 1945, de duitsers wéten ongeveer dat ze doodgaan, er hangt een algemene malaise onder de bewakers; dwz inmiddels is het al niet meer zo enorm straf om nog uit zo'n krygsgevangenschap te kunnen weg te geraken. zoals de laatste drie weken van de middelbare school; ineens vonden de leerkrachten het niet zo erg meer dat je op café zat in plaats van in het klaslokaal...

    rond twaalf uur smiddags opnief te bed gekropen, en érg diep in slaap geschoven. ik droomde dat ik de adviseur was van donald trump. het meest vreemde was, dat ik vanuit deze positie een tamelyk verregaande sympathie kon gewaarworden voor de man, ik wilde hem écht voorthelpen. het ging erover of hy, tydens één of andere vergadering, twee ministers uit europa moest laten overkomen, en myn antwoord was:"ja, ik vind van wel - niét omdat je die ministers nodig hebt, maar omdat dit wel chique zou staan ten overstaan van de mensen op die vergadering."

    des namiddags, in de drukte van het huishouden, aan de grote eettafel na mekaâr myn twee columns voor de streekkrant uitgeschreven. dit soort werk doe ik juist grààg temidden van chaos, aldoor weggeroepen wordend om pleisters te gaan aandragen, doordat dit product, de streekgebonden column, juist moet baden in een sfeer van onbelangrykheid. de kempische column van deze week gaat over een jongen die tydens een voetbalmatch in westerlo een bierbekertje naar een sjotter heeft gegooid, en die daardoor nu een boete van 15.000 euro moet betalen...

    zo werd het avond. met de beiden kinderen naar de brood-automaat gewandeld. ze rapen de natte herfstblaêren van de grond en gooien die als confetti boven ons hoofd in de lucht; die blaêren zyn niet proper, maar doortrokken van hondenpis en slyk-laarzen en uitlaatgassen; en toch moet je die kinderen laten begaan, je kan ze niet vastbinden, dit is nu eenmaal hun biotoop.

    dit niet als kritiek op de stad; er was een levendige begangenis, pratende mensen die naar buiten stappen uit geel verlichte voordeuren; hoe desolaat is het op ditzelfde moment niet in een buitenwyk van erpemere, is dat dan beter?

    mollie viel pas erg laat in slaap. ergens in de loop van de avond had ze een schoen in m'n aangezicht gesmeten, daar was ik eventjes kwaad om geworden, maar toen deed ik alsof ik de schuldige niet kende, ik jammerde tot luv, die in de keuken stond:"iémand heeft een schoen naar m'n kop gegooid..." maar dat was, inmiddels, weêr enige uren gepasseerd en helemaal vergeten. toch begon mollie nu pas, drie uurs later, opeens stilletjes te wenen - "ik had die schoen naar u gegooid..."

    met luv een aflevering bekeken van "stranger things - het tweede seizoen." tot dusver niet teleurgesteld. op bolcom twee nieve exemplaren van "tex willer" besteld, evenwel.

    nu is het avond en doe ik m'n huiswerk, diverse dingen... ook weêr die tyd-rovende gedichten... nu het nog kan, de komende week zal my weêr meer dan voldoende wegroepen hiervan...