ONS FEUILLETON

wat voorafging: de levende kanongskogel is terechtgekomen in een hoog en droog herenhuis in de stad, recht tegenover het circus, en ligt daar in iemand haar bed...

DE VLUCHT VAN

DE LEVENDE KANONGSKOGEL

feuilleton in  17 afleveringen

door don vitalski

9.

in de slaapkamer waar richard III terechtgekomen was, beter gekend als "de levende kanonskogel", was een kleine, lykbleke, grysharige mevrouw naar binnen gestapt, zo krom als een hoepel, bejaard en doodziek; toch vond 'ie haar, tot zyn eigen verrassing, byzonder aangenaam om naar te kyken. dwz: hy vond haar ook wel een béétje afstotelyk - maar toch kon 'ie niet anders dan haar bewonderen. en dat was in principe een mechaniek van het circus: mensen uit te nodigen om te kyken naar iets dat ze niet wilden.
    "wil je plaats voor my maken," vroeg de mevrouw, met een krassende stem. dan deed zy de deur weêr dicht - baf!!... zy droeg een witte, doorzichtige japon, waar stofjes vanaf kruimelden. haar borsten daarin, oogden lang en dun. het witte kant rond haar tepels zag eruit als spinnendraden.
    "het spyt me dat ik hier zomaar lig," zei richard voorzichtig.
    "kan ik geloven," zei de mevrouw. en schuifelde langszaam vooruit, tot vlak voor het kapotte venster. "ben je door het venster gevallen? hoe is dat mogelyk?"
    "tja, hoe zal ik dat uitleggen?" zei richard. "ik kom van het circus. van ginder, bedoel ik. maar - da's allemaal zeer moeilyk om uit te leggen, eigenlyk... myn hele leven heb ik dit gewild - maar nu snap ik het zelf niet.
    "kén jy het circus," vroeg hy nog meer. "ik bedoel, ben jy daar ooit al eens binnen geweest?"
    "héél lang geleên, misschien," zei de mevrouw. "toen ik nog een kind was. ik herinner my wel dat my vader er soms over sprak." en ze zei nog meer:"kyk 'ns hier, jongen... zou jy willen proberen, deze twee gordynen, voorzichtig helemaal dicht te trekken?"
    "graâg," zei richard. "maar," sprak hy nog meer, "straks dan pas. myn rug schynt simpelweg versplinterd. ik kan my niet meer verroeren. maar: ik heb hier ervaring meê, straks voel ik my gegarandeerd weêr pakken beter."
    "schuif dan maar op," zei de oude mevrouw. waarna zy zich op de zykant neêrzette, van het uiterst hoge, zeer diep op- en neêrverende dubbelbed, tussen de talloze zachte kussens.

WORDT VERVOLGD