state of being, 1 mei 2018

ergens in de binnenstad, meer specifiek aan het astridplein, ving kik, in het passeren, een flard conversatie op, die twee volwassen mannen  voerden, die bezig waren, hun fiets te stallen. de ene zei:"-dus diën is eigenlyk, as ik dat hoor, aanhoudende ne speelbal van z'n eigen emoties," waarop de ander sprak:"da kan zo toch ni meer..."

    dit onderwerp geleek me een te gevoelig iets, navenant hoe robuust ze er zelf uitzagen - maar bovenal deed het aan, alsof ze over my bezig waren.

    inderdaad, ik ben zo emotioneel als bloot vlees, waarvan de huid zonet is afgestroopt, maar dat met ander materiaal in aanraking komt.

    myn one man show drie dagen geleden was geen totaalramp, maar zeker ook geen lachertje; het publiek was te vermoeid (ik kon pas beginnen rond 23u), en zelf praatte ik iets te snel - maar: dat zyn maar uitleggingen achteraf, hoe dan ook stopte de wereld weêr 'ns met draaien. "waar ben kik meê bezig? hoe kan kik nog verder?" vroeger was zelfmoord misschien nog een uitweg - niet getormenteerd, maar juist als een betaalbare, democratisch-luxueuze uitweg, voor als het écht niet meer zou hebben gegaan; een geruststelling, in deze volgende zin:"wat er ook gebeurt, het àllerergste denkbaar zou toch maar zyn, dat ik zou moeten zeggen: goed dan, goeie vrienden; ik stap er maar 'ns uit, langs hierzo;"- maar: dat gaat niet meer, sinds ik twee kinderen heb; ik heb daarmeê een formulier ondertekend, dat my aan de aarde bindt.

    maar vandaag, dus drie dagen later, moest ik die one man show optenief gaan brengen, in het verre wervik ditmaal; lang geleên was het, lezers, dat don vitalski nog eens met zoveel schrik op een optreden afstevende... een soldaat kreeg een weekje vacantie - maar diende zich meteen daarna, toch weêr aan de loopgraaf te melden...

    gelukkig ben ik inmiddels, mag ik zeggen, een straat-oude rot in het vak (ik sta nu reeds exact 25 jaar in het theater...); wat te doen zo'n noodweêr? eerst naar de coiffeur, voor een totààl nieve coupe, en direct daarna, in één beweging door, naar de schoenwinkel, voor nieve schoenen; om je eigen dus letterlyk "van kop tot teen" te laten worden bygeschroefd.

    alleen al dat gewassen worden met shampoo, in zo'n spoelbak by zo'n coiffeur, is een ongemeen heilzaam ritueel, een volstrekte renaissance... hier ook wel bykomende, dat ik m'n lange, vuile, krullende vetharen plotsklaps kotsbeu was. aannemelyk gaat het by de meesten eêr geleidelyk; "stilaan moet ik naar de kapper," ofte "één dezer moet de schaar d'rin,"- maar zelf ben ik er altyd tevreden over tot de laatste snik - en dan PLOTSELING is het afgryselyk, PLOTSELING kan ik het dan opeens geen hàlve minuut langer meer verdragen, OGENBLIKKELYK moet die hele rotkop van m'n twee schouders af!!

    ongeveer hetzelfde met m'n schoenen; die draag ik steevast tot ze allebei helemaal "op" zyn, tot m'n tenen er letterlyk doorheen beginnen te prikken.

    voor de djol ook even langsgeweest by pardaf, in de gemeentestraat; om daar een nog aanschouwbare dries van noten te treffen - helaas: het mooie, in diverse kleuren gestreepte vestje paste nét, -maar de broek was vier wiggen te smal; en neen, de set dan maar uit mekaâr halen, dat verkreeg ik niet over m'n hart...

    om 17u in de auto, op naar wervik. het klein koptelephoontje op, om naar het volledige album "low" te luisteren... schynt misschien gevaarlyk in de wagen, maar het was uiterst rustig op de baan, en ik reed ook aldoor maar 90.

    het optreden uiteindelyk een schot in de roos - wel degelyk beheers ik een métier, oef. volmaakt tempo, volmaakt gearticuleerd... goeie impro's - en ook wel een zeer meêgaand publiek, dat helpt ook!

    of het nu dààrom is dat ik my weêr gelukkig weet? dat zou in principe niet mogen. dat zou niet mogen afhangen van zoiets toevalligs, zoiets onbestuurbaars als "de reactie der mensen". maar: waar had ik de mosterd weêr vandaan moeten halen, als het op een opdoffer was uitgedraaid? ja, als een puber, zo erg aldoor een "speelbal" van myn gevoelentjes - wat een bestaan, wat een onvolwassen, elektrostatische gestuurde droomwereld...