trappers 13/15

zyn nonkel was trouwens zo achterlyk nog niet geweest; renée de chateaubriand zyn oudere broêr is effectief door het schavot in tweeën verdeeld geworden.

   dat is een van de heel erg vele aangrypende passages uit chateaubriand zyn volstrekt fenomenale autobiographie, "memoires van over het graf"; die alinea's waarin hy beschryft hoe vreemd dit voor hem was: toen hy uit parys wegtrok, waadde je daar letterlyk tot over je enkels in het bloed, en hing er geen enkele voordeur nog recht in zyn hengsels; drie of vier jaar later keert hy weêr terug, en zyn stad en land weêr één en al fleurige bedryvigheid, "alsof het nooit anders is geweest"; immers:"zo veerkrachtig is het mensenras."

    (binnenkort dat boek toch nog eens opnief lezen...)