1. het is een vorm van escapisme - neen, maar juist van existentialisme ("het leven heeft geen zin; er zyn geen objectieve waarden; het individu is vry; het creëert zyn éigen verantwoordelykheden.")
2. de auteur, robert howard, was een gefixeerde puber - integendeel was hy een vlug volwassen, op zyn dertigste reeds totaal verbitterd geraakte depressivicus.
3. die scène waarin conan de barbaar wordt gekruisigd, wil zeggen dat conan, net als byvoorbeeld superman of spider-man, een reminiscentie is van jezus christus - maar: in dat verhaal, dat zich afspeelt ettelyke duizenden jaren voor christus, doet conan alsof hy dood is: om aasgieren tot by hem te lokken, die hy dan de nek kan afbyten, om er stukken van te mogen opeten. eens bevryd door nomaden, wil hy ook niet door ze gedragen worden - liever nog loopt hy op zyn blote voeten, die zonet anders met spykers werden doorslagen. dwz dus de conan-mythe vertrapt juist de christus-mythe.
4. die vrouwen die met blote borsten aan zyn knieën zitten gehurkt, zyn antifeministisch - maar: als jy by ze zou binnenbreken, zouden ze je, hoewel schaars gekleed, met zwaard en lans al schaterlachend in vyf stukken opdelen.
5. er bestaat in het ryk van de cimmeriaan geen onderscheid tussen goed en kwaad. daarom dat 'ie vandaag meer populair is dan bvb rice burroughs' tarzan.
6. de taal van robert howard is hardboiled en lyrisch tegelyk, cfr raymond chandler...
okay...
de beste manier om van dat vergiftigende beeld van die aartsmottige schwartzenegger af te geraken, is steeds naar de beelden van (c) frazetta terug te grypen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu