state of being, 2 september

staraja roessa... het heet hier anders, veel meer banaal; maar je moet de dingen iéts mooier maken...

    ben heden in vier of vyf boeken tegelyk aan het lezen, maar had, by het snelle vertrekken, per ongeluk alleen maar de berckmans-biografie meê ingepakt. de kinderen hielden zich vandaag aldoor zelf bezig, met modder en go-carts, en zodoende kon ik dat gehele boek op één lange dag tyds quasi integraal uitlezen...

    het was wel mooi van hem, dat hy rücksichlos voor helemaal niks anders leefde dan om zyn verhalen te kunnen schryven - maar de vraag nadien, na alles: waren die lezers het dan waard? het doet me verdriet dat ik geen uitgever meer heb - maar ik lach bly om die gehele nep-business daarrond; diners met de uitgever na het afsluiten van een contract; frustraties over de distributie; afhankelykheid van altoos diezelfde veertien recensenten, die een "rapport" over je opstellen alsof je wordt teruggefloten naar de lagere school; de gouden uil, jelle vanriet, passa porta; verramsjen; de boekenbeurs, signeren, herman brusselmans; etc; goed dat ik daar niks meê te maken heb.

    met acteurs babbelen en zo, doe ik ook niet graag. of met kenners van acteurs.

    ik voel my nog het best by de collega's van luv, die eigenlyk nooit een boek lezen en die een beetje zeveren over hun kinderen en hun echtscheidingen en hun reizen naar spanje en basta.

    voorts voel ik my goed in "het marginale", hier gedefinieerd als een tegengestelde van "het mondaine". liever het bruine café dan de fancy lounge.

    rond middernacht hier in de caravan de opnames van de musical nog eens bekeken, noties makende; "daar moet een stoel klaarstaan die guido kan omver schoppen", "de kaduuk moet dus een rugzak hebben," "dat geweerschot moet iéts vroeger komen, niet nadat ze zyn uitgesproken maar nét iets voordàt ze zyn uitgesproken natuurlyk," etc; oneindig veel werk, komt nooit helemààl goed, alleen maar aldoor zien om aldoor zoveel mogelyk meubels uit de brand te slepen...

    subiet is de vacantie voorby.

    félicien rops, "de gehangene"...