mollie is naar de boerdery-klassen. dus twee dagen en twee lange nachten zonder een dochter in huis. in haar baldadige buien de voorbye week, riep ze een paar keer heftig uit, alvorens de deur dicht te meppen:"ik ben bly dat ik hier weg ben binnenkort!!", maar daarstraks, al wegrydende met de bus, naar luv nog nawuivende, stond het schreien haar nabyer.
waar de waanzin hier in huis iedere dag vandaan komt, is nu wel duidelyk. in de zetel liggende schryven aan een frankenstein-hoorcollege (da's wéér iets nieuws...), en luv die zit te facebooken, met alleen rocco james conan tussen ons in, schynt het hier zo kalm, rustig, windstil en roerloos als in de binnenkant van een klooster-abdy. met zyn gejaagde zus er niet by, is dat doodbrave jongetje een westers-katholiek toon-voorbeeld; zich niet bewegende, tenzy om je zomaar opeens een knuffel te geven, en de enige keer dat hy opeens hard gilt, is als hy merkt dat je de kat een duw hebt gegeven. doet denken aan myn broêr jeroen toen die deze leeftyd had, dat was ook zo'n heilig kereltje... maar, zoals gezegd, onder de niet-ophoudelyke lawines van mollie van smorgens tot snachts, heeft die onschuld geen kans, het is zoals het is... (een paar dagen terug kreeg mollie van haar nichtje een bikini cadeau; ze deed er het bovenstuk van aan, ging voor de spiegel staan en riep uit:"nu ben ik een séksbom!!..."
arm appeltje... het niet anders kunnende, of ze ligt twee uurs langer wakker dan haar kamergenoten... en dan, dan zal ze ons zoeken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu