ik speelde meê in een superheldenfilm. de superhelden waren wel allemaal slechteriken, maar dan slechteriken om meê te sympathiseren. hoofdpersonage was een vrouwelyke premiejager. op een ogenblik werd ik gevat en aan een kruis gebonden. naast my bungelde nog zo'n superschurk, wat wilde zeggen dat die haar evenveel zou opbrengen, maar boven ons aan het kruis was nog een derde wezen gevangen, dat haar dus méér zou opleveren. het was een klein, reptielachtig wezen dat niet kon praten en dat er ongevaarlyk uitzag; maar dat verhoogde dus net de suspens; hoé kon nu uitgerekend dit stomme wezen staan aangeschreven als dé ergste van allemaal?
wat later was ik de regisseur van dit project. we filmden een achtervolging met op de achtergrond de turnhoutse warande by nacht, met veel geel licht. ik dacht: alleen dit wil ik nog doen; niet meer schryven, niet meer memoriseren, niet meer optreden; maar amateurfilms voor youtube regisseren met een stel vrienden; myn enige job was, af en toe zeggen dat het wel goed was.
veel eêr in de nacht droomden-ik dat diverse acteurs in onze musical, nieve theaterkostuums aanhadden, met name baby-achige lieveheersbeestjes, wat er echt enorm schattig uitzag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu