ONS FEUILLETON

wat voorafging:

juist wanner jonathan druyts vanavond, op humo's pop poll in het sportpaleis, een bekende vlaming om het leven wil gaan brengen, schynt hy door zyn broêr en zyn moeder in huis te zyn opgesloten...

DE MOORD OP SERVAIS VERHERSTRAETEN

feuilleton in 40 afleveringen

door don vitalski

AFLEVERING 19

maar toch, hier alles by mekaâr; of hy zichzelf nu met kuifje wilde vergelyken of niet; hoe goed, hoe beloftevol was dit feuilleton, dat het was, een paar hoofdstukken geleên nog maar, begonnen, beste lezers! onze held, jonathan druyts, liep van de studio van zyn vriendin naar een café op de ossenmarkt, met grote stappen, en meteen daarna bewoog 'ie zich voort tot aan het praatcafé daar om de hoek, in de jezuïetenstraat; hy discussieerde met buckie, byzonderlyk en wel zelfs over het overzetten van transmigranten - onderwyl het visioen zich in hem losmaakte, van een roeiboot in de diepe nacht; een boottocht over de meest stormachtig wentelde noordzeegolven; en daarbovenop het vooruitzicht op een totaal bloederige moord-aanslag - er was actie, vanmiddag! en er was doorzettingskracht en léven! inmiddels was het exact acht uur savonds geworden, en wat bleef er nog van over? dat kuifje-verhaal ten spyt? het bestaan zelf scheen te zyn gereduceerd tot wat? tot een hopeloos getelephoneer, de ene keer vanop het balkon in de koude slagregen, met zicht op een striptease-bar, de andere keer hierbinnen, geketend op een zitstoel, aan deze verdomde, vierkante keukentafel - hét meubel by uitstek van zyn seniel kyvende bejaarde moeder. hoe kon dit zoverre zyn gekomen?

     en neen, lezers, die vraag was niet eens retorisch; dit knarste nog voort; zoverre was het gekomen, dear lezers: doordat 'ie zyn éigen smartphone, gisterenavond, was kwytgespeeld! dat was alles, meer niet! doordat 'ie zyn eigen, achtdubbel ontzegende telephoon kwyt was! dus terécht was 'ie daar van meet af aan zo erg kapot van geweest - je smartphone te zyn kwytgespeeld: dat was, praktisch-halve, erger dan, pakweg, iemand die je kwam zeggen:"hey zeg - jouw beste vriend, die is gisteren, naar ze zeggen, overreên - door een autobus!" ("neen," dacht jonathan dadelyk! "hier overdryf ik een beetje - maar: neen, toch," dacht 'ie nog voort, "iéts is daar toch zeker wel van aan?")

    zonder veel omwegen of afleiding kwam jonathan terzake:"luister goed hier, peter..."

    "ja?"

    "dat plan van daarstraks, waar ik jou daarstraks voor heb opgebeld, dat was achterlyk van me..."

    "dat mag je zeggen, ja..."

    "ja - je had gelyk... wil je my vergeven... maar," zo ging 'ie, zo rap 'ie kon, voort, "ik zal jou 20.000 euro cash betalen: als je d'r gewoon maar voor zou zorgen, dat... wel, dat myn moeder..."

    "ja? zeg het?"

    "je moet ervoor zorgen dat myn moeder, of anders myn broêr, da's evengoed, dat die nu metéén naar me zouden willen terugbellen. daarvoor alleen, zal ik je 20.000 euro betalen."

    den aflapper moest hierover nadenken. maar een kwartiertje na datum belden-'ie alweêr terug - alwéér dacht jonathan zeer spytig:"verdomd! àls ik nu maar, meer niet, myn éigen telephoon nooit was kwytgespeeld! in dat geval was àl deze bullshit gewoon nooit in de wereld geweest!!..."

    "zelf kan ik hier niet weg," zei den aflapper strak. "maar jennie, da's een vriendin van my, die staat hier by me... die wil het proberen. al moet je dus wel," sprak 'ie iets stiller, "al moet je wel niet aan jennie die 20.000 geven."

    "okay, bedankt!" zei jonathan oprecht. "bedankt! dit betekent héél veel voor my, echtwaar! bedankt, peter!"

    hy gaf hem nog het precieze adres, dwz het adres van die trailer op linkeroever - maar hopelyk, zo bad hy, hopelyk zaten zyn broêr en zyn moeder wel écht in die trailer! in wezen was dat alleen maar, al die tyd, een veronderstelling geweest... een berekening... maar ja, waar zouden ze ànders zitten...

WORDT VERVOLGD