wat voorafging: onze held, jonathan druyts, is wakker geworden met het idee, zo snel mogelyk een bekende vlaming te zullen moeten vermoorden... maar zyn vriend buckie, in café papa jos, beraamt heel àndere plannen - totdat roos van acker komt binnengewandeld...
DE MOORD OP SERVAIS VERHERSTRAETEN
feuilleton in 40 afleveringen
door victor glorieux
AFLEVERING 8
pas nu zagen onze vrienden dat deze beroemde roos, die zy was, nog een zekere vriendin by zich had, eveneens een blondine, in eenzelfde soort van felblauwe, nauw sluitende jeans, hoog tot aan haar heupen opgetrokken - al scheen die vriendin wel ietsje groter dan roos, dat was een verschil. en het was deze vriendin, lezers, die zich met een lader en een telephoon in de hand, naar achter de toog begaf, teneinde die lader daar, zo te zien, algauw behendig ergens te staan inpluggen.
intussen wist jonathan druyts zich helemaal duizelig en zelfs mottig worden. een teveel aan impressies en associaties benevelde hem. het liefst was hy zelfs plat op zyn buik op de grond gaan liggen; om dan, vanuit dié vlakke positie, zowel naar roos van acker als naar dier vriendin, zo hard hy dit kon, te zullen uitroepen:"willen jullie beiden, alstublieft, bovenop my komen staan! om my daarna, alstublieft, met jullie hakken gedurig in myn rug te komen trappen!"
intussen wist jonathan druyts zich helemaal duizelig en zelfs mottig worden. een teveel aan impressies en associaties benevelde hem. het liefst was hy zelfs plat op zyn buik op de grond gaan liggen; om dan, vanuit dié vlakke positie, zowel naar roos van acker als naar dier vriendin, zo hard hy dit kon, te zullen uitroepen:"willen jullie beiden, alstublieft, bovenop my komen staan! om my daarna, alstublieft, met jullie hakken gedurig in myn rug te komen trappen!"
niet dat onze held dit soort neigingen cultiveerde - dwz: hy was zeker geen "masochist", of iets aanverwants; maar: er trokken gewoonweg té veel gevoelens door zyn brein. en diep grypende associaties. meteen toen hy die vriendin van roos achter die toog zag, werd hy een boek indachtig - één enkele, welbepaalde scène in het byzonder, uit één van zyn lievelings-boeken, het leesboek geheten "het slot", door de tjechische parabel-schryver franz kafka, welk geschrift jonathan las toen hy vyftien was. ja, onwillekeurig moest hy beginnen terugdenken aan die ene, zeer uitgebreide prachtscène, nog in het begin van het boek, waarin de hoofdrolspeler, jozef, de landmeter, als een vreemdeling in een vreemde nederzetting, kennismaakt met een geheimzinnige barmeid, een burgemeestersdochter geheten frieda; na enige zenuwslopende verwikkelingen komt deze jozef, op het eind van de dag, met deze bevallige, ja zegge maar erg zwoele frieda, die zy is, te overnachten àchter de toog van haar café, op de grond - waar zy sprakeloos de liefde met mekaâr bedryven, onderwyl het buiten alsmaar blyft sneeuwen...
moest hy een man of een vrouw om het leven brengen? per definitie een bekende vlaming, liefst vandaag nog - maar toch zag jonathan het nu opeens gebeuren hoe hy, in plaats van roos van acker, nu juist die vriendin van roos, op het eind van de rit, naar de verdommenis zou sturen, haar strak wurgend tot ze blauw en groen zag -"en?" vroeg roos van acker. "niks," zei die vriendin. "pakt hy niet op, bedoel je?" "neen, niks." "hoe stom..."
en meteen daarop waren ze weêr pleite. roos van acker, want het was dus écht roos van acker, draaide zich wel nog eventjes om, om nog "saluut!" te zeggen - maar die vriendin zei niks meer.
en dat was alles...
het was weêr voorby...
hem strak aanziend, hernam buckie:"en? weet je het al? jonathan?"
"hu?"
"ik bedoel: weet je nu al of je die roeiboot naar de kust gaat roeien? je krygt daar 20.000 euro voor betaald..."
WORDT VERVOLGD
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu