de kinderen smiddags thuis, "overhuis", om te komen eten - daarna terug naar school. luv uitgebreid naar de albert hein en dergelyke, en zodoende een anderhalf uur lang in alle stilte kunnen voortwerken aan het kindertoneel voor de koperblazery. eerste draft is af, en doorgemaild...
vervolgens naar de doctor gefietst, doctor daes in de vanstralenstraat. in myn kop-telephoon onderweg, een interview uit "berg en dal", klara, pat donné - een interview met een man die éérst, als twintiger, een paramilitair was, met missies in irak en dergelyke; maar die daarna, opeens, opera-zanger is geworden. zeer boeiend...
by de dokter viel alles goed meê. een ontsteking is dit slechts, naar alle waarschynlykheid. meer niet. we overliepen ook, toch eventjes, m'n algehele curriculum, van de jaren negentig tot heden. van sommige kwalen en trauma's wist ik gelukkig niks meer... dat ik zopas nog, nog maar een anderhalf jaar geleên, met een verstuikte enkel was langsgekomen, was my eveneens gehel ontgaan... nu weet ik het terug, die loop-krukken staan nog in de garage...
teleurstelling van de dag: de coiffeur, kreatos op de eiermarkt, heeft er wel érg korte metten meê gemaakt, gisteren, met myn kapsel; een troost is dan, dat luv myn haar liever kort ziet dan lang; dus als kik het zelf maar niks vind, is het misschien wel voor hààr wel juist goed. doch: noppes, aldus; in het midden van de namiddag zei ze:"dat haar is maar niks."
(daarjuist in de nachtwinkel kwam die indische verkoper, die anders nooit iéts tegen me zegt, my ook ineens achternagelopen: met nivea-zalf. opnief een compliment, deze keer voor myn huidskwaliteit...)
het zyn rare tyden, jongens...
en het is bitter koud ook...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu