state-of-being, 19 januari 2019

gesandwicht tussen twee andere huiswerk-bulken, my inderhaast experimenteel aan de voorbereidingen gezet voor die voorstelling rond "de kempen", dewelken-ik tezamen met veston van gool ga doen, try-outs in het late voorjaar. zo'n onderneming, wezenlyk een lezing, is iets van lange adem - maar toch zit ik er kennelyk reeds aan, alsof ik niet meer ga kunnen slapen voordat het helemaal rond is...

    dat werken was zeer aangenaam, muisstil in de werk-kamer; buiten yskoud, binnen goed warm gestookt; mollie zat boven met een vriendin met zwaarden te spelen en rocco james conan was gaan schaatsen; bekomen van een leven met baby's en peuters die àl je tyd afroven, duurt kennelyk even, want zo'n middag als daarnet voelt nog steeds met nadruk als een verademing.

    de voorbye nacht ook met myn broêr weêr voortgewerkt aan ons stripverhaal rond circus bulderdrang... we zitten over de helft, zonet een belangryke kaap gepasseerd zynde (de reis naar onder de grond...) voor serge is het wel ongeveer 1400 keer meer werk dan voor my. in de zomer van 2014 schreven we tezamen het storyboard uit, en nu mag ik, gemiddeld, om de drie maanden een tiental zinnetjes dialoog

afwerken (wy dan ook zo weinig mogelyk dialoog willende; dus wél dialoog, maar strikt binnen de grenzen van wat nuttig is...)

    op de achtergrond nu aldoor de labyrinten van spotify. daar zat ik al wel 'ns eerder op, maar nu pas meer aandachtig, dankzy de reklaâm die charlie dekeersmaeker my er onlangs voor maakte... zo kom je nog eens wat tegen... ik ben bly dat ik in 2018 leef, dat ik niet eerst een kwartier naar "blokken" moet zien vooraleêr ik het nieuws kan zien, en dat ik niet eerst een halfuur de hel van studio brussel moet doorworstelen vooraleêr toch wél muziek te mogen horen...
    maar - myn generatie moest wél 300 uurs non-stop op café zitten vooraleêr er een boeiend figuur eindelyk binnenkwam...