myn kapsel is zodanig, dat ik myzelf in de spiegel niet langer kan aanspreken als don vitalski, maar wel als, byvoorbeeld, fikry el dalzouzi... het eraan te zien zynde, dat die coiffeuse van vorige donderdag een turkse was... die turkse jongens zyn erg mooi, en ruiken vaak ook lekker, maar myn eigen styl is totaal anders. hier dan nog eens bygerekend, o bloggers, dat ik kleine bruine korstjes op myn neus draag, van het krabben, weet je dat het de komende week zeer lastig voor me gaat worden om buiten te komen... algoed dat ik geen enkele gig doe...
wat deze "state of being" verder nog aangaat: vanaf mei ben ik helemaal werkloos, tot dusverre, en moet ik dan dus misschien, god weet, voor de politie of zo gaan werken... dit gegeven neemt my heel erg in beslag, angst en onzekerheid wisselen mekaâr af met kaal fatalisme... morgenmiddag ga ik evenwel weêr op sessie by die carrière-manager in de ysfabriek, in de lange leemstraat... het goeie is dat ik niet dodelyk ziek ben, maar in tegendeel juist gezwind, sterk, blakend en veerkrachtig; eigenlyk is het een gemiste kans geweest, ja feitelyk, om niet op zo'n moment te zyn geboren, dat ik tydens de eerste, of anders de tweede wereldoorlog, myn strepen had kunnen verdienen - aan de allervoorste frontlinies. van dat gasmasker van ze zou ik hebben gezegd:"hou die rommel by, gasten - ik ga zo wel!!..."
Is het dan geen tijd om een nieuw boek te gaan schrijven? Of nieuwe figuren uit de wereldliteratuur onder de loep te houden? Moby Dick, het schip met zijn vreemde bemanning bijvoorbeeld?
BeantwoordenVerwijderenOf gewoon een nieuwe voorstelling ineen boksen!
ja, ik ben wel altyd bezig met twee of drie nieuwe voorstellingen ineen te steken hoor... daaraan zal het niet mankeren... ...
BeantwoordenVerwijderen